Tijden en inzichten veranderen. Was het 50 jaar geleden normaal dat overal werd gerookt, inmiddels is dat volstrekt ondenkbaar. Ook het ontgaan van belastingen ligt nu onder de loep.

Soms lees je iets, je leest het nog eens, en jawel, het staat er toch echt. Laatst zag ik een uitspraak van Hof ’s-Hertogenbosch (19/00363) waaruit bleek dat er werd geprocedeerd om (per saldo) € 0,85 aan invorderingsrente. Jawel, € 0,85. En de belastingplichtige werd in het gelijk gesteld.

Gemeenten moeten financieel hun eigen broek ophouden. Ze voorzien in hun inkomsten, naast een bijdrage uit het Gemeentefonds, door het heffen van onder meer onroerendezaakbelastingen, toeristenbelasting en forensenbelasting. Vakantieparken kunnen een gemeente dus goed geld opleveren.

Onlangs heeft de wetgever ons verblijd met nieuwe belastingplannen, waarbij, naar eigen zeggen, vrijwel iedereen meer koopkracht krijgt. De regering vindt het nodig om, nu de economie weer booming is na de crisis, de bevolking dat in de portemonnee te laten merken. Een nobel gebaar, indachtig de belofte indertijd van toenmalig premier Balkenende: na het zuur komt het zoet.

Er is nog geen nieuwe regering, maar fiscale wetenschappers hebben voorstellen gepresenteerd over een grondige herziening van het belastingstelsel. Anna van Aalst hoopt dat de hedendaagse bestuurders zullen leren van de conclusie van bestuurders uit het verleden dat het pamperen van minderbedeelden niet helpt bij de armoedebestrijding. Mogelijk krijgt Nederland dan een transparant en begrijpelijk belastingstelsel.

Anna van Aalst pleit voor een controleerbaar toeslagensysteem van inkomensondersteuning.

In een poging om onterechte voorlopige teruggaven, toeslagen, buitengewone lastenaftrek e.d., terug te dringen, heeft de overheid zich gebogen over mogelijkheden om het frauderen tegen te gaan. De pincode is daarbij gesneuveld. Deze pincode werd onder andere gebruikt door zogenoemde maatschappelijke intermediairs, die belastingaangiften verzorgen voor mensen met problemen, die daar zelf niet toe in staat zijn en ook niet de financiële middelen hebben om dat uit te besteden aan een belastingadvieskantoor.

Vrienden van mij zijn, na vererving, eigenaar geworden van een woning gelegen in een bij toeristen populaire gemeente. Zij wonen elders. Mijn vrienden betalen voor deze woning allerlei heffingen en lasten en dragen vermogensrendementsheffing af aan 's rijks schatkist. Al met al een forse, jaarlijks terugkerende, financiële aderlating.