Ruud van den Dool vindt het spijtig dat voor mensen van 50 jaar en ouder met relatief hoge inkomsten een extra opleiding minder lonend is. Daar moet misschien iets aan gedaan worden? Zelf omscholen lijkt hem niet verstandig.

De Wet uitwerking Autobrief II (Stb. 2016, 275 van 14 juli 2016) lijkt de discussie over de fiscale positie van de auto nog niet te beëindigen, zo constateert Ruud van den Dool.

Ruud van den Dool waarschuwt (adviseurs) voor de fiscale en civielrechtelijke risico's bij het inrichten van de fiscale posities.

‘Fiscus overweegt jacht op superrijken' kopte de Volkskrant op 14 augustus jl. Weliswaar verwacht ik, gelet op de zakelijke opstelling van de fiscus, niet letterlijk een jacht, maar de vermogende particulier en de dga trekken wel de aandacht. Denk bijvoorbeeld ook aan alle publiciteit rondom het boek ‘Capital in the Twenty-First Century' van Thomas Piketty. De onwenselijk geachte scheve vermogensverdeling bestaat ook in Nederland. Dga's bezitten, exclusief pensioenvermogen, ca. € 142 miljard. Daarvan is € 127 miljard in handen van huishoudens met een vermogen van meer dan € 1 mln. Dat betekent dat ca. 10% van het totale particuliere vermogen in Nederland in handen is van grofweg 290.000 dga's (die deels elkaars partner zijn). Overigens is enige nuance op zijn plaat,s omdat het pensioenvermogen niet is meegeteld. Als dat wel wordt meegeteld, is de vermogensverdeling waarschijnlijk veel minder scheef (vergelijk Bas Jacobs (2014), Hoe ongelijk is vermogen in Nederland verdeeld?).

Op 16 mei 2014 verscheen op overheid.nl de internetconsultatie over de Aanwijzing directeur-grootaandeelhouder voor de werknemersverzekeringen. Het doel van de consultatie was te vernemen in hoeverre de voorgestelde regels aansluiten bij de beleving van ondergeschiktheid van de bestuurder aan de vennootschap op basis van zijn aandelenbezit en zeggenschap. Spijtig genoeg is nog steeds geen nieuwe Regeling gepubliceerd en moeten wij het dus nog steeds doen met de thans geldende Regeling.

Een veelheid aan onderwerpen vraagt om aandacht. Bijvoorbeeld de brief van de staatssecretaris waarin hij aangeeft niet tot invoering van de winstbox over te gaan. Of de absurditeit van de binnen de werkkostenregeling gecontinueerde gerichte vrijstelling voor werknemerskortingen en –producten. Deze worden bijvoorbeeld letterlijk verzilverd door de ouders van de vakkenvullers die de kortingkaart bij de wekelijkse boodschappen inleveren. Een beter voorbeeld van loon (u krijgt een korting omdat u werknemer bent) laat zich niet denken. Die vrijstelling is dan ook absurd.

Pensioen blijft de gemoederen bezig houden. De dga wordt als werknemer en als bestuurder van de pensioenuitvoerder met een veelheid aan regelgeving geconfronteerd. Het beleggingsbeleid alleen al levert hoofdbrekens op, maar dat is niet het enige. Sinds de gewijzigde bv-wetgeving leidt de waardering van de pensioenregeling bij dividenduitkeringen tot aanhoudende hoofdpijn. Die wordt nog eens versterkt door fiscale aspecten, vooral het risico van een fictieve afkoop. Het Zwitserleven-gevoel is niet meer een gemoedelijk leven met een mooi uitzicht over een begraasde groene Alpenweide en besneeuwde bergkammen, maar meer een smal wandelpad langs diepe kloven waar een kleine uitglijder (fiscaal) fatale gevolgen heeft.