De zaak (12 juni 2024, ECLI:NL:GHSHE:2024:1919) verloopt als volgt. Een man is sinds 1997 woonachtig in Spanje. Vanaf 2017 ontvangt hij AOW van de Sociale Verzekeringsbank (SVB) en pensioen van twee Nederlandse pensioenfondsen. De SVB houdt de buitenlandbijdrage Zvw in op de AOW-uitkering. De ingehouden buitenlandbijdrage Zvw geeft hij in zijn (Nederlandse) aangifte inkomstenbelasting op als loonheffing.

Door de inspecteur wordt afgeweken van de aangifte IB en wordt het bedrag niet verrekend als voorheffing met de inkomstenbelasting.

Hof Den Bosch constateert dat de Centrale Raad van Beroep heeft vastgesteld dat de man de buitenlandbijdrage Zvw is verschuldigd, dat deze op juiste wijze is berekend (ECLI:NL:CRVB:2014:2042) en dat deze niet als (loon)belasting kwalificeert (ECLI:NL:CRVB:2009:BJ5891). Daarnaast oordeelt het hof dat de buitenlandbijdrage geen voorheffing is die op de aanslag verschuldigde inkomstenbelasting verrekend kan worden (art. 9.2 Wet IB 2001). De gecorrigeerde aanslag blijft in stand.

Belang voor de praktijk

Vrijwel iedereen die in Nederland woont en/of werkt is verzekerd voor de zorg via de Wet langdurige zorg (Wlz) en de Zvw. Als je emigreert, eindigt je Nederlandse zorgverzekering. Als je een uitkering of pensioen uit Nederland ontvangt en gaat wonen in een verdragsland, dan moet je mogelijk je nieuwe zorgverzekering via het CAK (voorheen Zorginstituut Nederland) regelen. Voor je medische zorg in het woonland moet je dan een verdragsbijdrage betalen aan het CAK. De Nederlandse uitvoerder van pensioen of lijfrente houdt deze verdragsbijdrage in op de uitkeringen zodra het CAK de uitvoerder meldt voor de betreffende persoon de verdragsbijdrage in te houden en af te dragen aan het CAK.

De verdragslanden zijn:

• De lidstaten van de Europese Unie (EU-landen).
• De landen van de Europese Economische Ruimte (EER-landen): IJsland, Liechtenstein en Noorwegen.
• Zwitserland.
• Het Verenigd Koninkrijk: Engeland, Wales, Schotland en Noord-Ierland.
• Overige relevante verdragslanden: Bosnië-Herzegovina, Kaapverdië, Noord-Macedonië, Marokko, Montenegro, Servië, Tunesië en Turkije.

Alle overige landen zijn géén verdragslanden. Als je hier naar emigreert moet je zelf een zorgverzekering afsluiten in het woonland. Dit geldt ook voor Aruba, Curaçao, Sint Maarten, de BES-eilanden (= Bonaire, Sint Eustatius en Saba) en Suriname.

Verdragsbijdrage

De verdragsbijdrage bestaat uit twee onderdelen:

• De vaste bijdrage. De minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport stelt deze bijdrage jaarlijks vast.
• Inkomensafhankelijke bijdragen. De percentages hiervoor komen overeen met wat de
  begunstigde/rekeninghouder in Nederland hierover zou moeten betalen.

Voor uitvoerders van pensioen en lijfrente is alleen de inkomensafhankelijke bijdrage relevant. Deze wordt als volgt berekend:

1. Bereken de bijdrage Zorgverzekeringswet alsof de verzekerde in Nederland woont.
2. Bereken de premie Wlz alsof de verzekerde in Nederland woont.
3. Tel de bedragen onder 1. en 2. bij elkaar op en vermenigvuldig deze met de woonlandfactor.

De woonlandfactoren zijn afhankelijk van de kosten van de zorg in het betreffende land; hoe hoger de kosten van zorg in een land des groter de woonlandfactor. De actuele woonlandfactoren zijn terug te vinden op de website van het CAK. De hoogte van de inkomensafhankelijke bijdrage is dus gebaseerd op de Zvw-bijdrage en premie Wlz. De betaling van deze bijdrage is echter zelf géén Zvw-bijdrage/Wlz-premie. Het Wlz-deel van deze bijdrage is dan ook niet verrekenbaar als voorheffing in het aanslagtraject inkomstenbelasting.

Zodra het CAK meldt dat een pensioen- of lijfrente-uitvoerder voor een bepaalde pensioen- of lijfrentegerechtigde de verdragsbijdrage moet inhouden op zijn uitkeringen, zal de uitvoerder met ingang van de eerstvolgende uitkering de verdragsbijdrage moeten inhouden, tot het moment dat het CAK meldt dat er geen verdragsbijdrage meer ingehouden hoeft te worden.

Bron: Legal & Tax Nationale Nederlanden