Het conceptvoorstel lijkt in te houden dat iedere opzettelijk of grofschuldig gedane onjuiste aangifte en iedere opzettelijk of grofschuldige onjuiste betaling in beginsel kan leiden tot een bestuurlijke boete. De hoogte van de bestuurlijke boete wordt vervolgens bepaald aan de hand van het bedrag van het belastingnadeel waartoe de overtreding strekt. Dat is een open criterium met in potentie een grote reikwijdte. Onduidelijk is bovendien welke bewijsregels hierbij van toepassing zijn. Het ‘strekkingsvereiste’ heeft in het conceptwetsvoorstel zo een wezenlijk andere functie dan het strekkingsvereiste in het fiscale strafrecht. De vraag of het feit is gepleegd, is immers een wezenlijke andere vraag dan de vraag welke straf daarop moet worden gesteld. Verder lijken de begrenzingen voor wat betreft de hoogte van de boeten met het wetsvoorstel uit de wet te verdwijnen.

Introductie informatieplicht bij opleggen bestuurlijke boetes

Ook is de NOB zeer kritisch over de invoering van een additionele informatieplicht ten behoeve van het opleggen van bestuurlijke boetes. Door de voorgestelde vrijwel onbeperkte inlichtingenplicht, komen de waarborgen voor belastingplichtigen bij de waarheidsvinding in het gedrang. Ook het nemo-tenetur-beginsel kan in het gedrang komen, als dit wetsvoorstel ongewijzigd ingevoerd zou worden. Verder wordt in de concept-MvT geen aandacht besteed aan de doorwerking naar boetebepalingen in andere wetten dan de AWR. Doorwerking van art. 67h AWR naar de boetebepaling in art. 11 lid 2 WIB kan in het kader van het toezicht op de Mandatory Disclosure Rules leiden tot een significante uitbreiding van de onderzoeksbevoegdheid van de Belastingdienst.

Lees het hele commentaar.

Bron: NOB