Belanghebbende, X, besluit op 30 december 2014 gebruik te maken van de inkeerregeling voor eerder niet aangegeven buitenlandse bankrekeningen. Zij sluit met de inspecteur een vaststellingsovereenkomst inhoudende dat alle correcties voor de jaren 2001 t/m 2013 worden geformaliseerd in één navorderingsaanslag IB/PVV 2013 en een boete van 30% van de nagevorderde belasting. Voor de jaren 2012 en 2013 wordt geen boete opgelegd. In de vaststellingsovereenkomst heeft X zich het recht voorbehouden om rechtsmiddelen in te stellen tegen de boete. Rechtbank Gelderland oordeelt dat de inkeerregeling valt onder het bereik van art. 7 EVRM en art. 15 IVBPR. Dit brengt mee dat geen zwaardere straf mag worden opgelegd dan ten tijde van het plegen van het strafbaar feit van toepassing was. In het geval van X betekent het voorgaande dat de boete komt te vervallen voor zover deze betrekking heeft op aangiften van vóór 1 januari 2010. Dit zijn de aangiften die zijn gedaan na de verscherping van de inkeerregeling op 2 juli 2009.
Advocaat-generaal IJzerman adviseert de Hoge Raad om prejudicieel advies te vragen aan het EHRM over de verenigbaarheid van de nieuwe inkeerregeling van art. 67n AWR met art. 7 EVRM en art. 15 IVBPR. Het zestiende Protocol bij het EVRM biedt de hoogste nationale rechters zoals de Hoge Raad deze mogelijkheid. Het komt de A-G overigens voor dat het oordeel van de rechtbank niet juist is en dat X geen aanspraak kan maken op de oude inkeerregeling. Verder wijst de A-G op een mogelijke reden voor ambtshalve cassatie. Mogelijk is namelijk nagevorderd en beboet over een langere termijn dan twaalf jaren.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 67n
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting
Instantie: Hoge Raad (Advocaat-Generaal)
Editie: 3 juli