Belanghebbende, X, is een luchtvaartmaatschappij, die zich bezig houdt met vrachtvervoer. X heeft begin 2014 265 piloten in dienst, circa 10% daarvan is op dat moment overtollig. Met hun vakbond is daarom een protocol opgesteld, waardoor zij onder meer vervoegd kunnen uittreden. Het protocol resulteert in het vrijwillige vertrek en de detachering van veertien piloten. Elf piloten maken gebruiken van de mogelijkheid tot vervroegde uittreding. De vergoeding die zij krijgen, is ontleend aan de kantonrechtersformule. In geschil is of de regeling kwalificeert als regeling voor vervroegde uittreding (rvu) als bedoeld in art. 32ba lid 6 Wet LB 1964. Als dat het geval is, dan wordt het loon als eindheffingsbestanddeel belast naar het 'straftarief' van 52%.
Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de regeling gelet op de algemene kenmerken (zie HR 13 mei 2016, nr. 15/01185, V-N 2016/27.17) geen regeling voor vervroegde uittreding is. De regeling was namelijk onderdeel van een samenhangend pakket om de boventalligheid af te bouwen. De deelname was vrijwillig en stond open voor alle leeftijden. Het maakt niet uit wie uiteindelijk van de regeling gebruik heeft gemaakt. De intenties van de werkgever en de werknemers zijn ook niet relevant. Het enkele feit dat de vergoeding hoger is naarmate er meer dienstjaren zijn, heeft niet tot gevolg dat de regeling is bedoeld om te dienen ter overbrugging of aanvulling van het inkomen van de werknemer tot de pensioendatum. De gebruikte kantonrechtersformule is in dit soort gevallen ook niet ongebruikelijk. De inspecteur was voorts verplicht vooraf bij beschikking zijn standpunt over de regeling kenbaar te maken. De beroepen van X zijn gegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de loonbelasting 1964 32ba
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Loonbelasting
Instantie: Rechtbank Noord-Holland
Editie: 14 december