Belanghebbende, X, exploiteert een melkveehouderij. Hij verkoopt in 1999 percelen landbouwgrond, waarbij de koper, een projectontwikkelaar, een deel van de koopsom schuldig blijft. Ter grootte van het schuldig gebleven bedrag verstrekt de verkoper (X) een geldlening aan de koper. Na een wijziging van de overeenkomst in 2002 wordt de koopsom verhoogd. En in verband daarmee wordt de vordering van de verkoper (X) op de koper verhoogd met een bedrag van € 33.069,23 tot nominaal € 1.656.955,77. Als X in 2009 de vordering, gelet op de feitelijk te verwachten opbrengst, ten laste van de winst wenst af te waarderen naar een bedrag van € 575.000, staat de inspecteur de afwaardering niet toe.

Hof Arnhem-Leeuwarden is het met de inspecteur eens. Het Hof oordeelt dat in 1999 een vorderingsrecht is ontstaan ter zake van de verkoopwinst die is behaald met de verkoop van de percelen, welk vorderingsrecht nadien is verhoogd en dat de verhoging valt terug te voeren op een beding in de overeenkomsten uit 1999. Het hof oordeelt dat een redelijke wetstoepassing meebrengt dat de tot 27 juni 2000 in artikel 8, lid 1, letter b, Wet IB 1964 neergelegde voorwaarden (van de ‘oude' landbouwvrijstelling ) van toepassing zijn op de afwaardering van de vordering, die immers in wezen als een nabetalingsrecht moet worden gekwalificeerd. Gelet hierop dient de waardevermindering van de vordering onder toepassing van de 'oude' landbouwvrijstelling niet in mindering op de winst te worden gebracht. Het hof verklaart het hoger beroep van X ongegrond en bevestigt de uitspraak van rechtbank Noord-Nederland.

Lees ook het thema Landbouwvrijstelling: Heden, verleden en toekomst en Afwaardering van bedrijfsmiddelen.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet inkomstenbelasting 2001 3.12