A-G Koopman is van mening dat het niet verstandig is de dwangsomregeling toepasbaar te achten als in een uitspraak op bezwaar ten onrechte geen uitdrukkelijke beslissing over de kostenvergoeding staat. De Hoge Raad moet het excessief formalisme een halt toeroepen.

Advocaat-generaal Koopman concludeert dat het verschil in vergoeding van de proceskosten tussen belasting- en premiezaken voor de bezwaarfase en overige zaken discriminerend is. De onderbouwing van het verschil is weliswaar valide, maar daarbij zijn de gemiddelde kosten in overige gevallen niet nader bekeken.

De Hoge Raad formuleert na prejudiciële vragen vuistregels voor de bescherming van het verschoningsrecht als het strafrechtelijk onderzoek is gericht tegen een ander dan de verschoningsgerechtigde, terwijl op voorhand niet duidelijk is of en, zo ja, in hoeverre de gevorderde gegevens van bijvoorbeeld de aanbieder van een communicatiedienst onder een functioneel verschoningsrecht vallen.

De Hoge Raad stelt prejudiciële vragen over de omstandigheden die van belang zijn bij de beoordeling van de vraag of iemand die in twee of meer lidstaten werkzaamheden in loondienst pleegt te verrichten een substantieel gedeelte van zijn werkzaamheden in de woonstaat verricht.

Als een belastingplichtige proceskosten heeft gemaakt in verband met een juridische procedure tegen een verzekeraar waar een Warranty & Indemnity (W&I)-verzekering is afgesloten in verband met de verwerving van een deelneming zijn dit geen aankoopkosten deelneming. Dat blijkt uit een standpunt van de Kennisgroep deelnemingsvrijstelling.

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat X het nultarief van de omzetbelasting niet toe kan passen op de uitlening van personeel. Dat het personeel projecten uitvoert in ontwikkelingslanden is niet voldoende voor goedkeuring op basis van een besluit.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat de inspecteur de schadevergoedingen terecht in box 1 belast. De schadevergoedingen zijn namelijk toegekend wegens geleden inkomensverlies gedurende de detentie, en dus ter vervanging van gederfd loon.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat de vrijstellingsverklaringen voor loonheffing op pensioenuitkeringen gerechtvaardigd vertrouwen hebben gewekt bij X, waardoor navordering door de inspecteur niet mogelijk is.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat X de waardevermindering van de auto wegens het schadeverleden niet aannemelijk maakt. Ten aanzien van de herstelde schade is namelijk onvoldoende informatie verstrekt.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat X aannemelijk maakt dat de verkrijgingsprijs € 214.171 hoger is door de bij aankoop van de aandelen verrekende vorderingen die X op een voormalige Tsjechische zakencompagnon had.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat het in dit geval gaat om een vermogensafrekening, waarbij daadwerkelijk de helft van de waarde van de aandelen in de BV aan Y wordt uitgekeerd.

Hof Arnhem-Leeuwarden overweegt dat de inspecteur niet verplicht is de aanslagregeling van fiscale partners gelijktijdig en gezamenlijk uit te voeren. Een correctie bij de aanslagregeling bij de partner leidt tot navordering van 50% bij X, ook al is in de aangifte een andere verdeling van de aftrekposten opgenomen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk.

Hof Den Haag oordeelt dat de rechtbank de aanvullende gronden van X, die een dag voor de zitting zijn ingediend, terecht buiten beschouwing heeft gelaten.

Minister Van Hijum van Sociale Zaken en Werkgelegenheid stuurt de Tweede Kamer de schriftelijke antwoorden op een deel van de vragen die zijn gesteld tijdens het wetgevingsoverleg over het pakket Belastingplan 2025. De resterende vragen worden op maandag 4 november 2025 mondeling beantwoord.

De Hoge Raad oordeelt dat de inspecteur niet redelijkerwijs kon aannemen dat de reactie op zijn e-mail nog van belang kon zijn voor het vaststellen van de IB-navorderingsaanslagen over 2001 tot en met 2008. Er is niet de vereiste voortvarendheid betracht.

Het convenant tussen de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie en de Belastingdienst inzake de uitvoering van de Registratiewet 1970, versie 1 juli 2024, is in de Staatscourant gepubliceerd.

De specifieke-zorgkostenregeling in de inkomstenbelasting is ongericht, niet doelmatig en buitengewoon arbeidsintensief. Het is verstandig om deze aan te passen en aan te laten sluiten bij de vier stelselwetten in de zorg en een deel van de vergoeding onder te brengen in al bestaande regelingen. Dat schrijft Mark de Jong, student fiscale economie, in het economenvakblad ESB.