Vof X-Y exploiteert een pluimveehouderij met grootouderdieren van vleeskuikens, alsmede een paardenfokkerij. Deze worden voor de Meststoffenwet aangemerkt als één bedrijf. De kuiken-grootouderdieren komen aan als ze geslachtsrijp zijn en verlaten het bedrijf na 40 weken. De vof doet vanaf 2004 een verfijnde aangifte voor de fosfaatheffing. Volgens haar worden alle aangevoerde mineralen ook weer afgevoerd. De mineralenbalans kan dus niet tot een (hoge) heffing leiden. Ondanks dit "gesloten systeem" is er zonder duidelijke verklaring een minas-gat. In geschil is de volgens de vof extreem hoge heffing van € 30.357. Rechtbank Arnhem stelt de vof in het ongelijk.
Hof Arnhem overweegt "ten overvloede" dat de onderhavige heffing inderdaad een buitengewoon zware last is, die de wetgever in casu wellicht niet voor ogen heeft gehad. Of de hardheidsclausule kan worden toegepast, staat echter slechts ter beoordeling aan de bevoegde minister. X-Y stelt vergeefs dat de heffing niet mag gelden voor haar zeer specifieke pluimveehouderij en dat die als "individual and excessive burden" in strijd is met het EVRM. Verder kan de vof geen vertrouwen ontlenen aan het feit dat er in de jaren vóór 2004 geen heffing aan haar is opgelegd. Ieder jaar staat op zichzelf en een hoge heffingsmaatstaf leidt nu eenmaal tot een hoge heffing. Het beroep van de vof is ongegrond.