De strafkamer van de Hoge Raad oordeelt dat een belastingaangifte die wordt ingediend na een ambtshalve aanslag geen bewijsbestemming heeft in de zin van art. 225 Sr.
Aan X is onder meer ten laste gelegd dat hij op naam van een BV gestelde aangiften vennootschapsbelasting 2009 en 2010, zijnde geschriften die bestemd waren om tot bewijs van enig feit te dienen, (telkens) valselijk heeft opgemaakt. De aangiften zijn door X ingediend nadat de inspecteur ambtshalve aanslagen over deze jaren heeft opgelegd. Het hof oordeelt dat de tenlastelegging kan worden bewezen. Het hof is – anders dan de rechtbank – van oordeel dat ook een na een ambtshalve aanslag ingediende aangifte VPB, bestaande uit een (digitaal) formulier waarin uitsluitend opgave wordt gedaan van posten en daarbij vermelde bedragen, in het maatschappelijk verkeer een bewijsbestemming heeft. De omstandigheid dat zo’n geschrift fiscaalrechtelijk wordt opgevat als een bezwaarschrift tegen een ambtshalve opgelegde aanslag, maakt niet dat het geen geschrift is dat tot bewijs van enig feit kan dienen, aldus het hof. X gaat in cassatie.
De strafkamer van de Hoge Raad oordeelt dat een belastingaangifte die wordt ingediend na een ambtshalve aanslag geen bewijsbestemming heeft in de zin van art. 225 Sr. Een aangiftebiljet dat niet binnen de wettelijke termijn wordt ingediend en waarmee de inspecteur bij de aanslagoplegging geen rekening heeft kunnen houden, kan niet gelden als een bij de belastingwet voorziene aangifte in de zin van de belastingwetgeving (vgl. HR 28 juni 2016, ECLI:NL:HR:2016:1333, V-N 2016/36.4). De na de ambtshalve aanslag ingediende aangifte vennootschapsbelasting kan niet dienen als bewijs van valsheid in geschrifte door X. De Hoge Raad vernietigt gedeeltelijk de uitspraak van het hof en wijst de zaak terug.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 69
Algemene wet inzake rijksbelastingen 9
Instantie: Hoge Raad
Rubriek: Strafrecht, Fiscaal bestuurs(proces)recht
Editie: 20 december
Informatiesoort: VN Vandaag