Het Hof van Justitie EU oordeelt dat het niet in strijd met de vrijheid van dienstverrichting binnen de EU is dat Airbnb informatie moet verstrekken aan de fiscale administratie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De regeling geldt namelijk voor alle bemiddelaars van diensten op het gebied van onroerend goed.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een besluit gepubliceerd met daarin zijn standpunt ten aanzien van de winstsplitsing van art. 15ah Wet VPB 1969 in het geval dat art. 15 lid 16 juncto art. 10a Wet VPB 1969 leidt tot een correctie van de winst van de fiscale eenheid. Meer specifiek gaat het om de situatie waarbij als gevolg van de aanwezigheid van voorvoegingsverliezen bij de schuldeiser, die samen met de schuldenaar deel uitmaakt van een fiscale eenheid, geen sprake is van compenserende heffing als bedoeld in art. 10a Wet VPB 1969.

Het kabinet heeft besloten om het rechtsherstel voor de box 3-heffing over de jaren 2017–2020 in eerste instantie alleen toe te passen op de massaal bezwaarmakers en op alle belastingplichtigen waarvan de aanslagen nog niet onherroepelijk vaststaan. Dat staat in een brief van Staatssecretaris Van Rij aan de Tweede Kamer. Voor de toepassing van het rechtsherstel is gekozen voor de forfaitaire spaarvariant.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op het verlaagde tarief van 2% overdrachtsbelasting voor de tweede woning, omdat niet is voldaan aan de voorwaarden voor gebruik als hoofdverblijf.

Het Kerst-arrest¹ en de juni-arresten², in combinatie met de nasleep van het besluit om niet-bezwaarmakers geen rechtsherstel te bieden (Kamerstukken II 2022/23, 32140, nr. 137), hebben de fiscale praktijk ertoe gebracht om tegen elke fiscale beschikking met een ‘gevoelde onevenredigheid’ bezwaar te maken. Op (zakelijke) social media regent het dan ook berichten met slogans als ‘bezwaar, bezwaar, bezwaar’.

De Hoge Raad oordeelt dat de klachten van X niet kunnen leiden tot vernietiging van de verwijzingsuitspraak (art. 81 lid 1 Wet RO). Ambtshalve wordt overwogen dat meer dan twee jaren zijn verstreken na het instellen van het cassatieberoep, zodat de redelijke termijn is overschreden.