X maakt bezwaar tegen een aantal (navorderings)aanslagen IB/PVV. Op 23 januari 2013 doet de inspecteur uitspraak op de bezwaren waarbij de meeste aanslagen worden vernietigd. In 2016 dient X een klacht in over de uitvoering van de uitspraak op bezwaar. Omdat door een administratieve fout niet kan worden vastgesteld of uitvoering is gegeven aan de uitspraak op bezwaar, besluit de Belastingdienst de aanslagen nogmaals te verminderen en betaalt hij de te veel betaalde bedragen terug. Op 30 januari 2017 stelt X vervolgens beroep in. Rechtbank Zeeland-West-Brabant verklaart de beroepen tegen de aanslagen niet-ontvankelijk, maar het beroep tegen het niet nemen van een besluit van de inspecteur over de bezwaarkostenvergoeding verklaart de rechtbank gegrond. De rechtbank kent X een immateriële schadevergoeding toe van € 7500 wegens overschrijding van de redelijke termijn. De rechtbank verlengt daarbij de redelijke termijn met de periode tussen 23 januari 2013 en 30 januari 2017

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt onder verwijzing naar jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep dat de bezwaarfase pas eindigt als over het geschil en alle daarmee samenhangende kosten waaronder de proceskosten is beslist. De rechtbank heeft dit miskend bij het bepalen van de omvang van de schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. Het hof verhoogt die schadevergoeding van € 7500 naar € 11.500.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden 6