Hof 's-Hertogenbosch oordeelt na verwijzing door de Hoge Raad dat de afschaffing van het gemaximeerde tarief in het geheel niet is gemotiveerd en dat de aldus gewijzigde verordeningen daarom onzorgvuldig zijn voorbereid en vastgesteld.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat het ontbreken van een A1-verklaring niet tot gevolg heeft dat de inspecteur geen premies mag heffen. De inspecteur moet namelijk op de voet van de artt. 57 en 58 Wfsv en art. 11 lid 1 AWR de PVV heffen.

Hof Arnhem-Leeuwarden stelt onder verwijzing naar het Kerst-arrest van de Hoge Raad vast dat rechtsherstel moet worden geboden aan X. Het hof verleent vervolgens rechtsherstel door uit te gaan van het werkelijk genoten rendement. Er is geen plaats voor het in aanmerking nemen van ongerealiseerd koersverlies.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat aan de door de Luxemburgse autoriteiten afgegeven E106-verklaring, waarin de Luxemburgse sociale zekerheidswetgeving van toepassing is verklaard, geen betekenis toekomt. De inspecteur is hier niet aan gebonden.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de box 3-heffing voor de jaren 2013 - 2016 in strijd is met art. 1 EP EVRM. Het hof wijst daarbij op het arrest van de Hoge Raad van 14 juni 2019. Voor rechtsherstel door de rechter is voor deze jaren echter geen plaats.

Rechtbank Oost-Brabant oordeelt dat de algemene voorwaarden vanwege de bestendige relatie van toepassing zijn.

Rechtbank Den Haag stelt vast dat BV Y een deel van de omzet niet in de boeken heeft verantwoord en bedragen op de bankrekening van aandeelhouder X heeft gestort. Deze bedragen zijn terecht aangemerkt als winstuitdelingen.

Hof 's-Hertogenbosch stelt vast dat de inspecteur terecht een verzuimboete oplegt omdat X de aangifte na aanmaning te laat indient. Het hof is echter van oordeel dat vanwege de onjuiste administratieve verwerking van het uitstelverzoek en onduidelijke communicatie een verdere matiging passend en geboden is.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op het verlaagde tarief van 2% overdrachtsbelasting voor de tweede woning, omdat niet is voldaan aan de voorwaarden voor gebruik als hoofdverblijf.

Het Kerst-arrest¹ en de juni-arresten², in combinatie met de nasleep van het besluit om niet-bezwaarmakers geen rechtsherstel te bieden (Kamerstukken II 2022/23, 32140, nr. 137), hebben de fiscale praktijk ertoe gebracht om tegen elke fiscale beschikking met een ‘gevoelde onevenredigheid’ bezwaar te maken. Op (zakelijke) social media regent het dan ook berichten met slogans als ‘bezwaar, bezwaar, bezwaar’.

De Hoge Raad oordeelt dat de klachten van X niet kunnen leiden tot vernietiging van de verwijzingsuitspraak (art. 81 lid 1 Wet RO). Ambtshalve wordt overwogen dat meer dan twee jaren zijn verstreken na het instellen van het cassatieberoep, zodat de redelijke termijn is overschreden.