Belanghebbende, X, is vanaf januari 2016 huurder van een woning in de gemeente Amsterdam. Op haar vraag om toezending van een WOZ-beschikking 2016, stuurt de heffingsambtenaar aan X ‘duplicaat aanslaggegevens' met een bijlage. Tegen de in de bijlage vermelde WOZ-waarde van € 78.500 maakt X op 11 augustus 2016 bezwaar. De heffingsambtenaar deelt mee dat hij het bezwaar niet in behandeling kan nemen, maar dat het bezwaar wordt opgevat als een verzoek om een wel voor bezwaar vatbare beschikking ex. art. 26 Wet WOZ. Deze beschikking volgt op 4 oktober 2016. Op 1 januari 2017 stelt X de heffingsambtenaar in gebreke wegens het niet beslissen op haar bezwaar van 11 augustus 2016. De heffingsambtenaar wijst op 17 januari 2017 dit bezwaar af. Op 3 februari 2017 kent de heffingsambtenaar een dwangsom toe van € 20 in verband met het niet tijdig beslissen op bezwaar. X stelt beroep in tegen de uitspraak op bezwaar en tegen het niet tijdig beslissen op bezwaar.

Rechtbank Amsterdam oordeelt dat X bezwaar mocht instellen tegen de "duplicaat aanslaggegevens" die zij samen met de bijlage van de gemeente heeft ontvangen. Deze gegevens vormen samen een voor bezwaar vatbare beschikking. De rechtbank verklaart het beroep van X tegen het niet tijdig beslissen niet-ontvankelijk omdat de heffingsambtenaar al uitspraak had gedaan toen X beroep instelde. Vervolgens oordeelt de rechtbank dat de heffingsambtenaar niet aannemelijk heeft gemaakt dat de WOZ-waarde niet te hoog is vastgesteld. De rechtbank gaat voorbij aan het betoog van de heffingsambtenaar op de zitting, omdat dit betoog is gebaseerd op informatie die is verkregen van de eigenaar van de woning, die als derde-partij aan het geding deelneemt en er belang bij heeft dat de WOZ-waarde van de woning niet lager wordt vastgesteld. De rechtbank stelt de WOZ-waarde vast op € 74.000.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet bestuursrecht 4:16

Wet waardering onroerende zaken 26