De inspecteur legt aan erflater aanslagen en navorderingsaanslagen IB/PVV en vermogensbelasting op vanwege het verzwegen hebben van een Luxemburgse bankrekening. Belanghebbenden, de erven, voeren aan dat deze bankrekening er niet is geweest. De Belastingdienst is op de hoogte gekomen van de (vermeende) bankrekening via een tipgever die informatie heeft verstrekt op voorwaarde dat diens identiteit geheim blijft. Ter zitting bij Hof Arnhem-Leeuwarden op 9 september 2014 worden twee door de inspecteur meegebrachte belastingambtenaren als getuigen gehoord. Zij weigeren met een beroep op art. 67 AWR de naam van de tipgever te noemen. Nadat de voorzitter de getuigen erop heeft gewezen dat hun geen verschoningsrecht toekwam en zij dus tot antwoorden verplicht zijn, verklaart één van de getuigen dat hij geen mededeling mag doen op instructie van het Ministerie van Financiën. Tegen het proces-verbaal van de zitting van 9 september 2014 stellen de getuigen cassatieberoep in. Zij betogen dat het hof ten onrechte heeft geoordeeld: (i) dat zij verplicht zijn te antwoorden op vragen naar de naam van de tipgever, (ii) dat onherroepelijk vaststaat dat de naam van de tipgever vrijgegeven kan en moet worden en (iii) dat aan hen terzake geen verschoningsrecht toekomt.
De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep van de twee belastingambtenaren die in de tipgeverszaak als getuige zijn gehoord, niet-ontvankelijk. Getuigen worden in art. 28 AWR niet genoemd als bevoegd tot het instellen van beroep in cassatie. Het moet ervoor worden gehouden, aldus de Hoge Raad, dat de wetgever heeft beoogd met art. 28 AWR een uitputtende regeling te geven van degene die cassatieberoep mogen instellen.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 28