Belanghebbende, X, is een stichting die een hofje met 40 hofjeswoningen beheert. Doel van X is om gratis of zo goedkoop mogelijk de woningen voor bewoning ter beschikking te stellen aan minder draagkrachtige alleenstaande vrouwen. In geschil is of X belastingplichtig is voor de verhuurderheffing. X meent dat dit niet het geval is. Zij stelt dat er geen sprake is van huurwoningen in de zin van art. 2 Wvh omdat geen sprake is van huur in de zin van art. 7:201 BW, nu de maandelijkse betalingen niet kunnen gelden als rechtstreekse tegenprestatie voor het in gebruik verstrekken van een woning.
Advocaat-generaal Wattel buigt zich over de vraag of hofjeswoningen die op charitatieve wijze ter beschikking worden gesteld aan bewoners, zijn aan te merken als "voor de verhuur bestemde woningen" in de zin van de verhuurderheffing. De A-G maakt uit de civiele rechtspraak en literatuur op dat beslissend is of de bewoonster en X met het bewoningsreglement en de maandelijkse vergoeding voor ogen heeft gestaan, en of het ook feitelijk zo is, dat de bewoonster een voldoende bepaalbare en rechtens afdwingbare prestatie verricht jegens X in uitsluitend verband met, en niet irreëel in verhouding tot, het gebruik van de woonruimte. Of het om huur gaat, moet per woning en per bewoonster beoordeeld worden op basis van deze maatstaf. Volgens de A-G heeft het hof deze maatstaf niet aangelegd of hem verkeerd toegepast, dan wel zijn oordeel onvoldoende gemotiveerd. De A-G adviseert de Hoge Raad om het cassatieberoep van X gegrond te verklaren en de zaak te verwijzen. Voor zover wel sprake zou zijn van huur, meent de A-G dat zich een discrepantie voordoet tussen de bedoeling en veronderstellingen van de wetgever en de feitelijke gevolgen van de heffing. De A-G ziet echter geen taak voor de rechter om hieraan gevolgen te verbinden.
Wetsartikelen:
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Verhuurderheffing
Instantie: Hoge Raad (Advocaat-Generaal)
Editie: 18 oktober