Belanghebbende, vof X (hierna: X), exploiteerde in het jaar 2009 een agrarisch loonbedrijf. X stelde aan diverse werknemers auto's ter beschikking voor de uitoefening van hun werkzaamheden. Naar aanleiding van een boekenonderzoek concludeert de inspecteur dat X ten onrechte de inhouding van loonheffing achterwege heeft gelaten voor het privégebruik daarvan. Ook zou X over het jaar 2009 bovenmatige onbelaste reiskostenvergoedingen aan haar werknemers hebben verstrekt. Ook zijn volgens de inspecteur niet alle uren verantwoord. De inspecteur heeft het nettoloon per uur ter zake van deze ontbrekende uren gesteld op € 7,50 en dit nettoloon is vervolgens gebruteerd met toepassing van het anoniementarief. Naar aanleiding van deze bevindingen wordt de in geschil zijnde naheffingsaanslag loonheffingen over het jaar 2009 opgelegd met een vergrijpboete. X komt in beroep. Volgens Rechtbank Den Haag is het beroep tegen de naheffingsaanslag ongegrond. De boete wordt wel verminderd tot op 10% overeenkomstig het door de inspecteur op de zitting ingenomen standpunt. X komt in hoger beroep.
Volgens Hof Den Haag heeft X de, doorgaans aan het einde van het jaar via de kas, uitbetaalde reiskostenvergoedingen niet onderbouwd. X heeft niet overtuigend aangetoond dat deze vergoedingen zijn betaald om in het woonwerk verkeer gemaakte reiskosten te vergoeden. De berekening van de hoogte van de bovenmatigheid van de reiskosten wordt door het hof gevolgd. Verder is het hof van mening dat X niet heeft aangetoond dat de auto's niet meer dan 500 kilometer op kalenderjaarbasis voor privédoeleinden zijn gebruikt. De loonheffing over deze correctie is ook terecht nageheven. Verder heeft X niet overtuigend aangetoond dat alle door werknemers gewerkte uren verantwoord zijn. De berekening van het aantal en de hoogte van de voor de niet verantwoorde uren genoten beloningen die de inspecteur bij de berekening van de correctie in aanmerking heeft genomen, berusten op een redelijke schatting. De door de rechtbank verminderde boete wordt gehandhaafd, ondanks dat X ontbonden is. Het hoger beroep is ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de loonbelasting 1964 13bis
Algemene wet inzake rijksbelastingen 27e
Wet op de loonbelasting 1964 10
Algemene wet inzake rijksbelastingen 67f