X bv draagt over het tijdvak maart 2013 op aangifte € 13.824 af aan pseudo-eindheffing hoog loon (crisisheffing). Over het tijdvak maart 2014 bedraagt de afdracht € 16.135. In geschil is of de crisisheffing in strijd is met art. 1 en het systeem van de Wet LB 1964, art. 1 EP EVRM en het gelijkheidsbeginsel/discriminatieverbod.
Hof Den Haag (MK I, 10 mei 2017, BK-17/00004 en BK-17/00005, V-N 2017/38.1.3) oordeelt dat de crisisheffing niet in strijd is met art. 1 en het systeem van de Wet LB 1964. Ook is er geen strijd met art. 1 EP EVRM en het gelijkheidsbeginsel/discriminatieverbod. Het hof verwijst daarbij naar het arrest van de Hoge Raad van 29 januari 2016, nr. 15/03090 (V-N 2016/7.18 en TaxVisions editie 5 februari 2016). Verder verwerpt het hof de stelling van X bv dat sprake is van een disproportionele last. Het hof overweegt daarbij dat X bv geen feiten en omstandigheden heeft aangevoerd die niet tevens gelden voor alle met de (verlengde) crisisheffing geconfronteerde inhoudingsplichtigen. Ook is van belang dat X bv in staat is de last voortvloeiende uit de (verlengde) crisisheffing te dragen en dat de onderneming gezond is.
De Hoge Raad oordeelt dat de middelen of klachten niet tot cassatie kunnen leiden (art. 81 Wet RO).
Lees ook het thema Eindheffingen: Loonbelasting heffen van de werkgever.
Wetsartikelen:
Wet op de loonbelasting 1964 32bd
Wet op de loonbelasting 1964 1