Belanghebbende, X, woont in Zwitserland en is dga van B bv. In 2006 komen X en B bv overeen dat B bv een bedrag van € 600.000 als kredietfaciliteit zal ontvangen van X. In 2008 vermindert bank A een kredietfaciliteit jegens B bv, en in 2009 beëindigt bank K een kredietfaciliteit jegens B bv. In 2009 lost X € 153.129 af op de schuld van B bv aan bank A. In 2010 wordt B bv failliet verklaard. In zijn IB-aangifte 2009 berekent X zijn belastbaar inkomen op € 336.496 negatief. In geschil is of X zijn vordering op B bv van € 153.129 kan afwaarderen naar nihil. Rechtbank Den Haag oordeelt dat het heffingsrecht over de afwaardering van de vordering aan Zwitserland toekomt. Volgens de rechtbank kwalificeert de vordering namelijk als vermogen in de zin van art. 2 lid 1 belastingverdrag met Zwitserland. Ten overvloede overweegt de rechtbank vervolgens nog dat de geldlening onder zodanige voorwaarden is verstrekt, dat sprake is van een onzakelijke lening. De inspecteur heeft de aangifte terecht gecorrigeerd.
Hof Den Haag oordeelt dat er sprake is van een onzakelijke lening. Het hof is het namelijk eens met de rechtbank dat ervan moet worden uitgegaan dat X het debiteurenrisico heeft aanvaard met de bedoeling om in zijn hoedanigheid van aandeelhouder het belang van de vennootschap te dienen. Het hof acht hierbij van belang dat X op het moment dat hij op de schuld afloste reeds een vordering van € 580.129 op B bv had. Verder overweegt het hof nog dat het geenszins aannemelijk is geworden dat ten tijde van de verstrekking van de lening bij B bv of bij X redelijkerwijs de verwachting kon bestaan dat de activiteiten van B bv zodanig winstgenererend zouden worden dat terugbetaling van de lening reëel zou zijn. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.
Lees ook de thema's Eigen vermogen versus vreemd vermogen in de vennootschapsbelasting en De onzakelijke lening.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3.92