Belanghebbende, X, is een vennootschap onder firma die kamers ter beschikking stelt aan prostituees. X beschikt over een vergunning om een seksinrichting te exploiteren. Zij houdt toezicht en zorgt voor de bewaking en verder zorgt zij voor schoonmaak, onderhoud, schone lakens en handdoeken. In geschil is of de door X verleende prestaties aangemerkt moeten worden als de (van btw vrijgestelde) verhuur van een onroerende zaak dan wel als het geven van gelegenheid tot prostitutie. Hof Amsterdam oordeelt dat sprake is van het geven van gelegenheid tot prostitutie. Het geheel van de activiteiten is gericht op het aanbieden van een veilige, schone en besloten omgeving die volledig en uitsluitend is uitgerust voor het gelegenheid geven van prostitutie. De andere activiteiten, niet-zijnde het ter beschikking stellen van de kamers, zijn te veelomvattend en intensief om te kunnen spreken van de passieve verhuur van onroerende zaken.
De Hoge Raad volgt het oordeel van hof en rechtbank dat de werkzaamheden van X bestaan uit één dienst, namelijk het gelegenheid geven tot prostitutie. X stelt tevergeefs dat er sprake is van verschillende te onderscheiden diensten waarvan de terbeschikkingstelling van kamers als een hoofddienst moet worden beschouwd. De andere activiteiten, zoals toezicht, beheer en onderhoud, schoonmaak, verschoning van beddengoed en handdoeken, en de mogelijkheid een GGD-arts te bezoeken, vormen immers voor haar klanten geen doel op zich. De stelling van X dat de in geding zijnde aanvullende diensten enkel worden verricht om de hoofdprestatie (verhuur van de kamer) zo aantrekkelijk mogelijk te maken, kan in haar algemeenheid niet als juist worden aanvaard. Haar juistheid voor het onderhavige geval volgt ook niet uit de vaststaande feiten. Voor verder feitenonderzoek is in cassatie geen plaats. Het cassatieberoep van X is ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de omzetbelasting 1968 11-1-b