Belanghebbende, X, exploiteert een agrarisch loonbedrijf en uitzendbureau. Door zowel de Belastingdienst als de SIOD is een onderzoek ingesteld. Daarbij is onder meer vastgesteld dat de urenstaten (werkbriefjes) van de werknemers maar gedeeltelijk zijn bewaard en dat de loonadministratie vaak een andere naam (of ander geslacht) vermeldt dan de werkbriefjes die bij afnemers zijn achtergebleven. Verder is vastgesteld dat er een verschil is in aantal werknemers, dat er ook vaak langer is gewerkt dan in de loonadministratie is verwerkt en zijn er enveloppen met contant geld gevonden. De bevindingen zijn nader onderzocht voor de periode week 17 in 2006 t/m week 16 in 2007 en de uitkomsten daarvan heeft de inspecteur geëxtrapoleerd naar onder meer het jaar 2002. Wegens schending van de bewaarplicht is de aanslag over 2002 ten bedrage van ruim € 192.000 met omkering van de bewijslast opgelegd.
Hof Den Haag verklaart het beroep van X, anders dan de rechtbank, gedeeltelijk gegrond. Het hof bevestigt het oordeel van de rechtbank dat de inspecteur terecht het anoniementarief heeft toegepast, dat het niet voldoen aan de bewaarplicht omkering van bewijslast rechtvaardigt en dat de naheffingsaanslag berust op een redelijke schatting. Het hof verwerpt vervolgens het oordeel van de rechtbank voor wat betreft het uitbetaalde loon dat buiten de loonadministratie is gebleven. Dat deel van de naheffing is berekend door extrapolatie van de bevindingen m.b.t. de jaren 2006 en 2007. Maar naar het oordeel van het hof heeft de inspecteur niet aannemelijk gemaakt dat de tekortkomingen in de loonadministratie in 2006 en 2007 kunnen worden geëxtrapoleerd naar 2002. Het hoger beroep is in zoverre gegrond. Het hof vermindert de naheffingsaanslag tot een bedrag van ruim € 32.000.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 52
Algemene wet inzake rijksbelastingen 27e