X verkoopt in 2012 een complex onroerende zaken voor € 2.545.000 aan een eigen bv. Naar aanleiding hiervan start een boekenonderzoek. De voorlopige conclusie van de inspecteur is dat de waarde in het economische verkeer slechts € 800.000 is. In januari 2015 wordt de IB-aangifte over 2012 ingediend. Bij de aangifte is een brief gevoegd, waarin staat dat eventuele correcties van het boekenonderzoek niet in de aangifte zijn verwerkt. In december 2015 wordt de aanslag – ondanks de blokkade wegens het lopende boekenonderzoek – toch conform de aangifte opgelegd. In geschil is de latere navordering. Volgens Rechtbank Zeeland-West-Brabant is X niet te kwade trouw en is de primitieve aanslag ook geen vergissing. Deze is namelijk het gevolg van een verwijtbaar onjuist inzicht van de inspecteur in de feiten. De inspecteur gaat in hoger beroep.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat het verwijtbare onjuiste inzicht van de inspecteur in de feiten is gelegen in het handelen van de aanslagregelaar, die de uitworpredenen van de aangifte heeft genegeerd. Deze inschattings- c.q. beoordelingsfout belet navordering. Met de begeleidende brief is door X uitdrukkelijk en gemotiveerd gemeld waarom de aangifte is ingevuld zonder rekening te houden met correcties, zodat hem niet kan worden verweten dat niet de vereiste aangifte is gedaan. De eventuele wetenschap van X met betrekking tot de te hoge transactieprijs is ook niet relevant. Leidend zijn de gedragingen bij het doen van de aangifte. Er is dus geen sprake van kwade trouw. Het beroep van de inspecteur is ongegrond. X claimt vergeefs vergoeding van de werkelijke proceskosten, ondanks dat de inspecteur laakbaar heeft gehandeld door aanvankelijk te stellen dat de aanslag geautomatiseerd zou zijn afgedaan. Het incidentele hoger beroep van X is ook ongegrond.

Lees ook het thema Navordering

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet inzake rijksbelastingen 16