A-G Wattel is in een aanvullende conclusie van mening dat de Hoge Raad het verleden kan laten rusten op grond van het zogenaamde Ouwekoeienbeginsel en het niet-ontbreken van elke redelijke grond voor het onderscheid.

Hof Amsterdam oordeelt in hoger beroep dat het standpunt van de inspecteur over de verbeterde financiële omstandigheden van X tardief is. Hij had het namelijk ten minste tien dagen vóór de zitting moeten concretiseren. De boete is in eerste aanleg dus terecht gematigd.

Hof Amsterdam oordeelt in hoger beroep conform het standpunt van partijen dat de rechtbank voor de alsnog verleende aftrek van specifieke zorgkosten heeft nagelaten de verhogingsfactor (art. 6.19 Wet IB 2001) toe te passen. Vanwege deze - vrij evidente - misslag wordt een lage proceskostenvergoeding toegekend.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant onderzoekt de bekendmaking van een aantal naheffingsaanslagen omzetbelasting, nadat belanghebbende de ontvangst daarvan betwist. Omdat de inspecteur de verzending van de aanslagen naar het laatst bekende adres niet aannemelijk kan maken leidt de gebrekkige bekendmaking tot ontvankelijkheid van het bezwaar. 

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X voor elf auto's alsnog een bezwaarkostenvergoeding krijgt, omdat de inspecteur aanvankelijk heeft verzuimd een lager tarief (art. 16a) toe te passen. Het maakt niet uit dat de inspecteur zelf het uitzoek- en rekenwerk moest doen.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat X in deze geen belanghebbende is en dat zijn bezwaar daarom terecht niet-ontvankelijk is verklaard. De aansprakelijkstelling van X door de ontvanger staat los van de aanslag, zodat dat besluit thans niet aan de orde kan komen.

Staatssecretaris Van Rij van Financiën heeft de jaarrapportage op het jaarplan 2021 van de Belastingdienst aangeboden aan de Tweede Kamer. Tevens is het jaarverslag rulings met een internationaal karakter verstrekt en een rapport van de Auditdienst Rijk over de onderbouwing van de rapportage.

De Hoge Raad oordeelt dat hij in deze cassatieprocedure geen rechtsherstel aan X kan bieden in verband met de box 3-heffing. De Hoge Raad wijst daarbij op de te volgen route in verband met de collectieve uitspraak van de staatssecretaris van 4 februari 2022.

De Hoge Raad oordeelt dat het hof terecht geen ambtshalve vermindering heeft verleend voor de IB-aanslagen 2017 en 2018. De gestelde onjuistheid van deze aanslagen volgt namelijk uit nieuwe jurisprudentie.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op het verlaagde tarief van 2% overdrachtsbelasting voor de tweede woning, omdat niet is voldaan aan de voorwaarden voor gebruik als hoofdverblijf.

Het Kerst-arrest¹ en de juni-arresten², in combinatie met de nasleep van het besluit om niet-bezwaarmakers geen rechtsherstel te bieden (Kamerstukken II 2022/23, 32140, nr. 137), hebben de fiscale praktijk ertoe gebracht om tegen elke fiscale beschikking met een ‘gevoelde onevenredigheid’ bezwaar te maken. Op (zakelijke) social media regent het dan ook berichten met slogans als ‘bezwaar, bezwaar, bezwaar’.

De Hoge Raad oordeelt dat de klachten van X niet kunnen leiden tot vernietiging van de verwijzingsuitspraak (art. 81 lid 1 Wet RO). Ambtshalve wordt overwogen dat meer dan twee jaren zijn verstreken na het instellen van het cassatieberoep, zodat de redelijke termijn is overschreden.