X heeft formeel een eenmanszaak en claimt jarenlang fictieve BTW-voorbelasting terug. In geschil is of bij de naheffing daarvan terecht een 50% vergrijpboete van € 17.058 is opgelegd. Rechtbank Zeeland-West Brabant handhaaft de boete voor het overgrote deel, ondanks dat op de beschikking staat dat de boete is gegrond op art. 67f AWR (het opzettelijk of grofschuldig geen goede aangiften doen). Uit de overige gegevens blijkt namelijk dat de boete is gebaseerd op art. 10a AWR (het daarna niet suppleren). X gaat in hoger beroep.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat op het aanslagbiljet slechts één boete, één boetebedrag en één overtreden voorschrift is vermeld en dat is het voorschrift van art. 67f AWR. Er is dus geen suppletieboete opgelegd. De boete van art. 67f is gebaseerd op de door X gedane suppleties, wat wilsafhankelijk materiaal is. Het is verboden dit materiaal te gebruiken voor beboeting, omdat niemand kan worden gedwongen aan zijn eigen veroordeling mee te werken (het nemo teneturbeginsel, zie V-N 2021/40.16). Voor een deel van het naheffingstijdvak was kort daarvoor ook al een verzuimboete opgelegd, zodat voor dat deel alleen een boete op de voet van art. 67f AWR had kunnen worden opgelegd bij nieuwe bezwaren (art. 67q AWR). Bovendien is motivering sowieso niet toegespitst op art. 67f AWR, zodat de boete ook daarom wordt vernietigd.

Lees ook het thema Verzuim- en vergrijpboetes: Een kwestie van verschil.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet inzake rijksbelastingen 67q

Algemene wet inzake rijksbelastingen 10a

Algemene wet inzake rijksbelastingen 67f