Belanghebbende, X, is eigenaar van 15 agrarische ongebouwde onroerende zaken gelegen in het waterschap Scheldestromen. De heffingsambtenaar van het waterschap legt hem de thans in geschil zijnde aanslag gebruikersretributie betreffende zoetwatervoorziening Tholen en Sint Philipsland op van € 2249,97. Rechtbank Zeeland-West-Brabant vernietigt de aanslag omdat het nut dat X ondervindt van de prestaties van het waterschap niet aangemerkt kan worden als ‘gebruik’ in de zin van art. 115 Waterschapswet. Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt eveneens, zij het op andere gronden, dat de aanslag ten onrechte is opgelegd. Volgens het hof behoort het beheer van de zoetwatervoorziening niet onder de publieke taak van het waterschap. Er is sprake van privaatrechtelijke dienstverlening en daarvoor mogen geen retributies worden geheven.
De Hoge Raad oordeelt dat waterschappen alleen gebruikersretributies mogen heffen van degene die feitelijk gebruik maakt van prestaties van het waterschap. Heffing van een gebruikersretributie alleen vanwege het nut van een voorziening van het waterschap is niet mogelijk. De verordening van het waterschap Scheldestromen is dan ook onverbindend voor zover daarin de heffing niet louter is gekoppeld aan het feitelijk onttrekken van water aan de zoetwatervoorziening, maar aan het nut van het stelsel van zoetwatervoorzieningen. Nu X in 2014 geen water heeft onttrokken aan de zoetwatervoorziening, heeft het waterschap geen individuele prestatie aan X geleverd in de vorm van het ter beschikking stellen van zoet water. De rechtbank heeft op goede gronden geoordeeld dat heffing van retributies van X niet mogelijk is. Het oordeel van het hof dat de zoetwatervoorziening geen publieke taak van het waterschap is en reeds daarom heffing van zoetwaterretributie niet mogelijk is, geeft blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het cassatieberoep van het waterschap is ongegrond.
Wetsartikelen:
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Belastingen van lagere overheden
Instantie: Hoge Raad
Editie: 19 november