Vof X koopt in 2010 een gebruikte personenauto in Duitsland. In de BPM-aangifte berekent vof X de verschuldigde belasting op € 990. Zij verwijst daartoe naar een taxatierapport met een handelswaarde van € 3.478. De inspecteur stuurt het taxatierapport terug met de opmerking dat deze onbruikbaar is. Vof X doet vervolgens opnieuw aangifte, waarbij zij gebruik maakt van de afschrijvingstabel. De aldus verschuldigde BPM van € 3.303 wordt ook door haar voldaan. Rechtbank Arnhem oordeelt dat de BPM moet worden verminderd tot € 133 en veroordeelt de inspecteur in de integrale kosten die vof X in de bezwaarfase heeft gemaakt. Partijen stellen in hoger beroep dat de rechtbank de BPM had moeten verminderen tot € 855.
Hof Arnhem-Leeuwarden (MK III, 15 januari 2013, 12/00174, V-N 2013/18.2.2) oordeelt dat vof X niet aannemelijk maakt dat zij met haar gemachtigde de afspraak heeft om vergoedingen voor verleende rechtsbijstand te betalen tot bedragen die uitgaan boven de forfaitaire vergoedingen. Hiertoe wordt met name in aanmerking genomen dat vof X onvoldoende gegevens heeft verstrekt met betrekking tot de gestelde "no cure no pay"-afspraak en dat haar gemachtigde hierover op de zitting tegenstrijdige verklaringen heeft afgelegd. Er is geen grond om in bezwaar en beroep een bovenforfaitaire proceskostenvergoeding aan vof X toe te kennen. Het beroep van vof X is ongegrond. Het incidentele beroep van de inspecteur is gegrond. De Hoge Raad oordeelt dat de middelen of klachten niet tot cassatie kunnen leiden (art. 81 Wet RO).
Wetsartikelen:
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Belastingheffing van motorrijtuigen
Instantie: Hoge Raad
Editie: 25 oktober