X bv is voor de heffing van premie voor de sectorfondsen ingedeeld in sector 001 (agrarisch bedrijf). In de arbeidsovereenkomsten die zij met haar werknemers sluit is een ‘meer- en minderurenclausule’ opgenomen. Deze clausule houdt in dat de werknemer die minder uren heeft gewerkt dan de overeengekomen uren, deze minder uren niet krijgt uitbetaald. Dit geldt voor maximaal zes maanden. De arbeidsovereenkomsten gelden voor minimaal 18 maanden. Naar aanleiding van een boekenonderzoek stelt de inspecteur dat X bv voor deze werknemers ten onrechte het lage sectorpremiepercentage heeft toegepast, omdat door de clausule niet is voldaan aan het vereiste dat de omvang van de te verrichten arbeid in de overeenkomst is vastgelegd. De inspecteur legt een naheffingsaanslag op aan X bv voor het verschil tussen het hoge en het lage sectorpremiepercentage. Volgens het hof is voor de totale duur van de overeenkomst het lage sectorpremiepercentage van toepassing. De staatssecretaris gaat in cassatie.
Advocaat-generaal Wattel concludeert dat het hoge sectorpremiepercentage geldt voor de eerste zes maanden van het arbeidscontract. Op het toetsmoment, bij de aanvang van de arbeidsrelatie, is de omvang van de door de werknemer te verrichten arbeid voor die periode namelijk niet schriftelijk vastgesteld. Dit betekent echter niet dat het lage sectorpremiepercentage niet geldt voor de periode van minstens een jaar waarin de arbeidsduur wél vastligt. De A-G acht daarbij ook het doel van de regeling van belang: het beperken van de WW-instroom. De A-G adviseert de Hoge Raad om het hoge sectorpremiepercentage toe te passen op de eerste zes maanden en het lage sectorpremiepercentage voor de daaropvolgende contractperioden van minstens een jaar waarin de arbeidsduur vastligt.
Wetsartikelen:
Wet financiering sociale verzekeringen 28
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Premieheffing
Instantie: Hoge Raad (Advocaat-Generaal)
Editie: 5 oktober