X doet in 2013 BPM-aangifte voor een Mini Cooper 1.6S en voldoet € 1219. Vanwege het toepassen van een onjuiste energielabeltoeslag volgt een naheffingsaanslag van € 262. Na bezwaar wordt de aanslag vernietigd en X krijgt een forfaitaire bezwaarkostenvergoeding van € 246. Volgens Rechtbank Noord-Holland is de aanslag vernietigd wegens het HvJ EU-arrest 19 december 2013, nr. C-437/12 dat ten tijde van het opleggen van de aanslag nog niet was gewezen. Weliswaar is dus sprake van strijd met het EU-recht, maar de aanslag is niet tegen beter weten in opgelegd. Wegens het overschrijden van de redelijke termijn krijgt X wel een immateriële schadevergoeding van € 3000 en een proceskostenvergoeding van € 200. Deze laatste is sterk gematigd, omdat de gemachtigde van X veel samenhangende zaken bij de rechtbank heeft lopen. X gaat in hoger beroep.

Hof Amsterdam oordeelt dat de belastingrechter niet verplicht is een prejudiciële vraag te stellen aan het Hof van Justitie EU als de belanghebbende stelt dat sprake is van een onjuiste uitleg van het EU-recht (zie A-G Wattel 28 februari 2020, 19/02693, V-N 2020/18.22). Bovendien kan X nog in cassatie gaan, zodat het hof wel bevoegd, maar dus niet verplicht is om prejudiciële vragen te stellen aan het HvJ EU. De proceskostenvergoeding van € 200 is niet te laag. Gelet namelijk op de vele tientallen samenhangende zaken is het aan X toekomende deel van de totale forfaitair te bepalen kostenveroordeling – ongeacht de in aanmerking te nemen factor wegens gewicht – aanzienlijk lager dan € 200. Het beroep van X is ook voor het overige ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Besluit proceskosten bestuursrecht 2

Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden 6

Algemene wet bestuursrecht 8:75

Algemene wet bestuursrecht 7:15

Wet op de belasting van personenauto's en motorrijwielen 1992 10