Aan X is een WOZ-beschikking opgelegd. De gemachtigde van X heeft met de heffingsambtenaar van de gemeente 's-Hertogenbosch werkafspraken gemaakt. Hierin staat onder meer dat het kantoor bij procedurele fouten eerst contact met de heffingsambtenaar zal opnemen om een beroepszaak te voorkomen. In de bezwaarfase overlegt de heffingsambtenaar een taxatiekaart met de gehanteerde objectkenmerken en de KOUDV-factoren van de woning. De kaart vermeldt verder wel enige gegevens van drie vergelijkbare objecten, maar niet de KOUDV- en liggingsfactoren daarvan. In hoger beroep was in geschil of X recht heeft op een proceskostenvergoeding in eerste aanleg met het argument dat in de bezwaarfase geen KOUDV- en liggingsfactoren van vergelijkbare objecten zijn verstrekt. Volgens Hof 's-Hertogenbosch heeft de gemachtigde ondanks de werkafspraken geen contact gezocht met de heffingsambtenaar, zodat die ervan mocht uitgaan dat voldaan was aan de verplichtingen van art. 7:4 Awb en/of art. 40 Wet WOZ. X heeft dus geen recht op de proceskostenvergoeding. X gaat in cassatie.

De Hoge Raad oordeelt dat het niet nakomen door de gemachtigde van de toezegging over contact met de heffingsambtenaar bij procedurele fouten een bijzondere omstandigheid is, waardoor geen aanleiding bestaat voor het toekennen van een proceskostenvergoeding. Het oordeel van hof geeft dus geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is naar behoren gemotiveerd. Ook voor het overige is het beroep ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Besluit proceskosten bestuursrecht 2

Wet waardering onroerende zaken 40

Algemene wet bestuursrecht 7:4

Algemene wet bestuursrecht 8:75