Mevrouw X verzoekt in september 2009 om toepassing van de inkeerregeling vanwege verzwegen buitenlands vermogen. In dat kader overlegt X ook een groot aantal bankafschriften van de Fintro Bank, UBS AG, Fortis Bank en de Dresdner Bank Lux SA. Pas bijna drie jaar daarna legt de inspecteur - mede met behulp van de verlengde navorderingstermijn - diverse aanslagen aan X op. In geschil is of de inspecteur voldoende voortvarend heeft gehandeld. Rechtbank Zeeland-West Brabant stelt X in het ongelijk. X gaat in hoger beroep.
Hof 's-Hertogenbosch (MK I, 7 maart 2014, 13/00550 t/m 13/00561, V-N 2014/26.1.2) oordeelt dat de inspecteur na het inkeerverzoek terecht eerst nadere gegevens en inlichtingen bij X heeft opgevraagd. De inspecteur heeft namelijk een redelijke vrijheid voor wat betreft het inrichten en prioriteren van zijn werkzaamheden. De inspecteur heeft aanvankelijk terecht aangestuurd op het sluiten van een vaststellingsovereenkomst en is pas tot navordering overgegaan toen dat niet lukte. Voor het evenredigheidsbeginsel geldt als uitgangspunt dat de inspecteur niet zonder goede redenen zes maanden of langer geen actie heeft ondernomen. Het beroep van X is ook voor het overige ongegrond. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat de aangevoerde klachten geen behandeling in cassatie rechtvaardigen (art. 80a Wet RO).
Wetsartikelen:
Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden 6
Algemene wet inzake rijksbelastingen 16