X houdt via een Stichting Particulier Fonds (SPF) een – inmiddels verkocht – belang in vastgoed op Bonaire. Rechtbank Gelderland geeft X wegens het opzettelijk doen van een onjuiste IB-aangifte een taakstraf van 80 uur en een boete van € 10.000. Volgens Hof Arnhem-Leeuwarden doet deze straf geen recht aan de ernst van de feiten. X geeft ook geen openheid van zaken en toont geen inzicht in het kwalijke van zijn handelen. Rekening houdend met het overschrijden van de redelijke termijn volgt een gevangenisstraf van acht maanden, waarvan drie voorwaardelijk. X gaat vergeefs in cassatie (zie HR 9 maart 2021, 19/05809, art. 81 lid 1 Wet RO). X doet thans een herzieningsverzoek, omdat zijn boekhouder is teruggekomen op zijn voor bewijs gebruikte – tegenover de FIOD afgelegde – voor X belastende verklaring.
De Hoge Raad oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat en waarom de boekhouder op zijn belastende verklaring is teruggekomen. De door de boekhouder hiertoe opgegeven redenen, inhoudende dat hij destijds zeker wel op de hoogte was het belang op Bonaire, leveren onvoldoende grond op om aan te nemen dat zijn nieuwe verklaring juist is. Er kan dus buiten beschouwing blijven dat het hof de bewezenverklaring van opzet niet uitsluitend heeft gegrond op de omstandigheid dat X zijn boekhouder niet volledig heeft geïnformeerd. Door het hof is namelijk overwogen dat nog belangrijker is dat van enige gedegen kennis van de boekhouder op dit specifieke fiscale terrein niet is gebleken en niet is gebleken van gedegen advisering op de aan de orde zijnde punten. De aanvraag tot herziening wordt afgewezen.
Wetsartikelen:
Wet financiering sociale verzekeringen 457
Algemene wet inzake rijksbelastingen 69
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Belastingen overzeese Rijksdelen, Fiscaal bestuurs(proces)recht, Strafrecht
Instantie: Hoge Raad (Strafkamer)
Editie: 6 oktober