Belanghebbende, de heer X, werkt in 2009 bij een groot Amsterdams taxibedrijf. Zijn werk bestaat uit het opstellen van de werkroosters en het aansturen van de tientallen taxichauffeurs. Volgens de IB-aangifte heeft X in 2009 drie werkgevers gehad. X beschikt echter over slechts één jaaropgaaf. De inmiddels failliete werkgevers fungeerden als payrollbedrijven. In geschil is of X de bedragen aan loonheffing kan verrekenen die in zijn aangifte staan, en in het bijzonder of X terzake te goeder trouw is. Volgens Rechtbank Noord-Holland is niet in geschil dat door de werkgevers van X feitelijk geen loonbelasting is ingehouden en afgedragen. X slaagt niet in het bewijs dat hij te goeder trouw mocht menen dat de inhoudingen wel hebben plaatsgevonden. X ontving namelijk steeds ronde bedragen als salaris. X stelt in hoger beroep dat er wel degelijk inhoudingen hebben plaatsgevonden.
Hof Amsterdam oordeelt dat de payrollbedrijven nooit de bedoeling hebben gehad loonheffing aan de Belastingdienst af te dragen. De payrolbedrijven fungeerden namelijk volgens vooropgezet plan als plof-bv's. X had de dagelijkse leiding van het taxibedrijf dat achtereenvolgens door verschillende rechtspersonen is geëxploiteerd. X of zijn dochter bezaten de aandelen in deze rechtspersonen. Het is dus niet geloofwaardig dat X geen weet had van de financiën en de werkelijke bedoeling van de payrollbedrijven. X bewijst ook niet dat de payrollbedrijven wel voldoende liquide middelen kregen om de loonheffing af te dragen. Op grond van art. 3.84 Wet IB 2001 kan het loon van X dat als eindheffingsbestanddeel is opgenomen in de naheffing bij één van de payrollbedrijven over februari tot en met april niet meer bij X in de IB-sfeer worden belast. Het beroep van X is slechts in zoverre gegrond.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3:84
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Inkomstenbelasting, Loonbelasting
Instantie: Hof Amsterdam
Editie: 18 januari