X is het niet eens met een WOZ-beschikking 2018 van de gemeente ’s-Hertogenbosch.

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat gemeenten in de bezwaarfase niet verplicht zijn om een taxatierapport te maken om de WOZ-waarde te onderbouwen. Met het taxatieverslag en de taxatiekaart uit de bezwaarfase kan de aansluiting tussen de verkoopprijzen van de referentieobjecten en de WOZ-waarde van de woning van X worden gemaakt. Daarmee kan niet gezegd worden dat de waarde in bezwaar, toen er nog geen taxatierapport was opgemaakt, ondeugdelijk of onvoldoende was gemotiveerd. Het bepaalde in artikel 40 lid 2 Wet WOZ doet daaraan niet af. De heffingsambtenaar heeft in hoger beroep ten onrechte geweigerd het waardevergelijkingsrapport in te brengen. Het hof kan daardoor niet beoordelen of dit rapport een zaakstuk is, maar verbindt hieraan geen gevolgen omdat de WOZ-waarde op basis van de stukken die wel voorhanden zijn voldoende aannemelijk is. Het hof verwerpt het standpunt van X dat het waardebegrip van art. 17 lid 2 Wet WOZ onbruikbaar is en moet worden vervangen door een waardering via een stochastische of wiskundige methode. Het hof kent wel een ISV toe van € 1.000 wegens overschrijding van de redelijke termijn. Dat het X niet primair is te doen om de hoogte van de WOZ-waarde, maar meer principieel om een juiste onderbouwing van de waarde is geen reden om van vergoeding van ISV af te zien.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet bestuursrecht 8:42

Algemene wet bestuursrecht 8:31

Wet waardering onroerende zaken 17