Belanghebbende, X, exploiteert een belastingadvieskantoor. Op 22 april 2010 doet hij voor het eerst aangifte omzetbelasting voor het eerste kwartaal van 2010. In overeenstemming met de aangifte verleent de inspecteur een teruggaaf van € 886. Per brief van 10 mei 2012 geeft X aan dat hij heeft bedoeld aangifte te doen tot een bedrag van nihil. In reactie op deze brief legt de inspecteur een naheffingsaanslag omzetbelasting op van € 886. Rechtbank 's-Gravenhage oordeelt dat de inspecteur de teruggaafbeschikking mocht corrigeren met de naheffingsaanslag. Het beroep van X is wel gegrond omdat de inspecteur het bezwaar tegen de naheffingsaanslag niet-ontvankelijk had moeten verklaren in plaats van ongegrond. X ontvangt een vergoeding voor de kosten van door een derde verleende rechtsbijstand van € 218,50, op basis van een wegingsfactor van 0,25 (zeer lichte zaak). In hoger beroep is alleen nog in geschil of de vergoeding van € 218,50 te laag is.
Hof Den Haag oordeelt dat de proceskostenvergoeding die de rechtbank heeft toegekend te hoog is in plaats van te laag en verklaart het hoger beroep van X ongegrond. Het hof is het eens met de inspecteur dat X überhaupt geen recht had op een kostenvergoeding voor het beroep in eerste aanleg, maar is niet bevoegd de proceskostenvergoeding terug te draaien omdat de inspecteur geen incidenteel hoger beroep heeft ingesteld. Het hof oordeelt dat X geen recht heeft op een vergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn en uit daarbij scherpe kritiek op de proceshouding van X.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 8:75