Belanghebbende, X, huurt opslagtanks die in lekbakken zijn geplaatst. De lekbakken zijn op het gemeenteriool aangesloten. Het afvalwater in het gemeenteriool wordt naar een rioolwaterzuiveringsinstallatie geleid die in beheer is bij het waterschap. Op 18 december 2009 is na een beschadiging van twee opslagtanks 1214 m³ vloeibare meststof (Urean30) in het gemeenteriool gestroomd. De vervuilingswaarde hiervan is begrepen in de maatstaf van heffing van de aan X opgelegde aanslag in de zuiveringsheffing. X stelt dat zij 715 m³ van de gelekte meststof uit het gemeenteriool heeft gepompt voordat deze de rioolwaterzuiveringsinstallatie heeft bereikt en stelt dat deze hoeveelheid niet in de heffing kan worden betrokken. De Hoge Raad oordeelt dat het belastbare feit voor de zuiveringsheffing zich niet voordoet bij stoffen die uit het gemeenteriool worden verwijderd, vóórdat zij het zuiveringstechnische werk hebben kunnen bereiken. De bewijslast voor de omvang van het verwijderde deel ligt bij X. De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep van X gegrond en verwijst de zaak naar Hof 's-Hertogenbosch voor een onderzoek naar de vraag in welke mate de meststof de rioolwaterzuiveringsinstallatie niet heeft bereikt (HR 29 april 2016, nr. 14/05591, V-N 2016/26.12).

Hof 's-Hertogenbosch stelt voorop dat hij als verwijzingshof als regel gebonden is aan de (feitelijke) uitgangspunten die de Hoge Raad in het verwijzingsarrest heeft opgenomen. De stelling van X dat minder dat minder dan 1214 m³ Urean30 in het gemeenriool is terechtgekomen, kan na verwijzing niet meer aan de orde komen. X maakt niet aannemelijk dat zij 715 m³ uit het riool heeft gepompt. Het Hof stelt de aanslag zuiveringsheffing in goede justitie vast op € 900.000.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Waterschapswet 122d