Belanghebbende, X, maakt bezwaar tegen de WOZ-waarde 2010 van zijn woning. Hij laat zich bijstaan door een gemachtigde. Deze gemachtigde laat in de bezwaarfase een taxateur van hetzelfde kantoor een taxatierapport opmaken. In geschil is of X aanspraak kan maken op een proceskostenvergoeding voor dit taxatierapport. Rechtbank 's-Hertogenbosch beantwoordt deze vraag bevestigend en kent een vergoeding van € 150 inclusief btw toe. De heffingsambtenaar van de gemeente gaat in hoger beroep. X stelt incidenteel hoger beroep in waarin hij verzoekt om een hogere vergoeding.
Hof 's-Hertogenbosch (MK II, 6 juli 2012, 11/00770) verwerpt het hoger beroep van de gemeente, maar verklaart het incidentele hoger beroep van X gegrond en verhoogt de vergoeding voor de taxatiekosten naar € 240. De gemeente stelt in hoger beroep dat de rechtbank ten onrechte haar stelling over de deskundigheid van de taxateur van X niet heeft behandeld. Hoewel deze klacht gegrond is, kan dit niet leiden tot een gegrond hoger beroep omdat de gemeente in hoger beroep niet langer twijfelt aan de deskundigheid van de taxateur. Verder oordeelt het hof dat de omstandigheid, dat de door X ingeschakelde gemachtigde en de door hem ingeschakelde taxateur werkzaam zijn bij hetzelfde kantoor, er niet aan in de weg staat dat de taxateur aangemerkt wordt als (onafhankelijke) deskundige. De taxatie was verder zodanig complex dat een uurtarief van 80 euro kan worden vergoed. Het hof verwerpt ten slotte de klacht van de heffingsambtenaar dat X door de 'no cure no pay' afspraak in hoger beroep geen belang meer had bij de uitkomst van de procedure (HR 7 oktober 2011, nr. 10/05199, BNB 2011/281). De Hoge Raad oordeelt dat de middelen of klachten niet tot cassatie kunnen leiden (art. 81 Wet RO).
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 8:75
Algemene wet bestuursrecht 7:15