X is eigenaar van een schoolgebouw gelegen naast een kerk in de gemeente Molenwaard. Op zondag en doordeweeks in de avonduren wordt de school gebruikt voor christelijke activiteiten. In geschil is of de kerkenvrijstelling van toepassing is bij het bepalen van de WOZ-waarde. Tevens verzoekt X om immateriële schadevergoeding.

Rechtbank Rotterdam (MK, 25 november 2015, ROT 14/7568 en ROT 14/7569, V-N Vandaag 2015/2595) wijst het verzoek van X om schadevergoeding vanwege overschrijding van de redelijke termijn af. Immateriële schadevergoeding is als regel alleen bij natuurlijke personen aan de orde, aldus de rechtbank, maar rechtspersonen zijn daarvan op zich niet uitgesloten. Wel zal ingeval van een verzoekende rechtspersoon, en de rechtbank stelt natuurlijke personen die optreden in een zakelijke daarop gelijkende hoedanigheid daarmee op één lijn, sprake moeten zijn van bijzondere individuele omstandigheden. Met het oog daarop rust bij X een verzwaarde stelplicht. Die omstandigheden (risico's voor de continuïteit van de bedrijfsvoering, voortdurende imagoschade e.d.) zijn in deze zaken niet gesteld of gebleken. Inhoudelijk oordeelt de rechtbank dat X zich tevergeefs beroept op de zogeheten kerkenvrijstelling. Christelijke activiteiten zoals Bijbelklassen, tienerclubs, catechisatie, bijeenkomsten van de mannen- en vrouwenvereniging, zijn niet aan te merken als openbare erediensten. In het algemeen geldende spraakgebruik wordt in een christelijke context als hier aan de orde onder een openbare eredienst een kerkdienst ter gezamenlijke verering van God verstaan, en dat zijn deze activiteiten niet. Het beroep van X is wel gegrond omdat de WOZ-waarden te hoog zijn vastgesteld.

De Hoge Raad oordeelt dat de middelen of klachten niet tot cassatie kunnen leiden (art. 81 Wet RO).

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet waardering onroerende zaken 17

Uitvoeringsregeling uitgezonderde objecten Wet waardering onroerende zaken 2 lid 1-g