De inspecteur legt X voor de jaren 2011, 2012, 2014 en 2015 forse navorderingsaanslagen inkomstenbelasting, premie volksverzekering en inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringwet op. Volgens de inspecteur heeft X als zorgverlener in die jaren inkomsten uit persoonsgeboden budgetten genoten. X ontkent en wijst op identiteitsfraude. In geschil is of deze navorderingsaanslagen terecht zijn opgelegd.
Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat bij de aanwijzingen waarop de inspecteur zich beroept zoveel kanttekeningen kunnen worden geplaatst, dat deze de conclusie dat X als zorgverlener heeft gewerkt niet voldoende kunnen dragen. De inspecteur is niet in zijn bewijslast geslaagd.
In alle zaken is beslissend of vast komt te staan dat eiseres werkzaamheden als zorgverlener heeft verricht. Het staat vast dat het loon al die jaren is overgemaakt op het rekeningnummer van een derde. De aanwijzingen waar de inspecteur zich op beroept passen zowel bij een scenario waarin X als zorgverlener werkzaam is geweest als bij een scenario waarin sprake is van identiteitsfraude. Zo heeft de inspecteur nagelaten onderzoek te laten doen naar een eventuele relatie tussen X en de rekeninghouder. Ook de authenticiteit van de handtekeningen van X in de administratie van het zorgbureau is niet gecheckt. Er is nagelaten een foto van X ter identificatie aan budgethouders te tonen. Bovendien is het onlogisch dat de in het dossier aanwezige kopie identiteitsbewijs uit 2015 stamt terwijl de -voor onbepaalde tijd geldende- facturatieovereenkomst in 2011 is aangegaan. Tot slot vermelden de verklaringen arbeidsrelatie winst uit onderneming (VAR-wuo) een onjuiste BSN en zijn deze naar het oordeel van de rechtbank vervalst.
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Inkomstenbelasting
Instantie: Rechtbank Noord-Holland
Editie: 25 maart