De inspecteur van de Belastingdienst/Oost/Coördinatiepunt privégebruik auto heeft aan X twee naheffingsaanslagen in de lb/pvv opgelegd. Dit in verband met het privégebruik van de auto die door de werkgever van X aan X ter beschikking is gesteld. Ook zijn er twee boetebeschikkingen opgelegd van 50% van de verschuldigde belasting. In cassatie stelt X, onder andere, dat de inspecteur onbevoegd was om deze naheffingsaanslagen en boetebeschikkingen aan hem op te leggen. Reden daarvoor is volgens X dat hij onder een andere eenheid van de Belastingdienst valt. Advocaat-Generaal IJzerman heeft een conclusie uitgebracht. De A-G ziet geen reden waarom de Hoge Raad de primaire stelling van X, omtrent eventuele onbevoegdheid, niet in behandeling zou kunnen nemen. Volgens de A-G is niet sprake van een novum. Bij toetsing van de bevoegdheid van de inspecteur gaat het vooral om rechtstoepassing. Uit de wetsgeschiedenis leidt de A-G af dat met de wetswijziging van artikel 3 AWR per 1 januari 2003 is beoogd de inspecteur landelijke bevoegdheid te geven. Tegelijkertijd is ook als uitgangspunt blijven gelden dat belastingplichtigen onder een bepaalde inspecteur ressorteren, zoals volgt uit het tweede lid van artikel 3 AWR. Op grond van deze bepalingen worden bij ministeriële regeling nader regels gesteld waarin is bepaald onder welke inspecteur een belastingplichtige ressorteert. De ressorteerbepalingen zijn neergelegd in hoofdstuk 3 van de URB 2003. Deze ressorteerbepalingen hebben een ‘voorlichtend karakter'. Deze bepalingen stellen niet de bevoegdheden van de inspecteur vast. De A-G adviseert de Hoge Raad het beroep in cassatie van X ongegrond te verklaren.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 67f
Algemene wet inzake rijksbelastingen 3
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Loonbelasting
Instantie: Hoge Raad (Advocaat-Generaal)
Editie: 28 juni