Belanghebbende, X, verlaat Nederland in 1994 metterwoon. In 1995 richt hij het C-concern op. Sinds 1999 verblijft X in het Verenigd Koninkrijk, en sinds 2005 heeft hij een relatie met D, met wie hij in privé projecten ontwikkelt. D woont in Nederland. In geschil is of X in Nederland belastingplichtig is. In hoger beroep is onder andere aan de orde of de inspecteur het strafdossier, dat betrekking heeft op een tegen X ingesteld strafrechtelijk onderzoek, en stukken die zien op de afstemming in dat onderzoek tussen het OM en de Belastingdienst, moet inzenden. Volgens X is er namelijk sprake van onrechtmatig verkregen gegevens, en kunnen de stukken ook van belang zijn voor de beoordeling van zijn woonplaats. Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de inspecteur er redelijkerwijs van uit mag gaan dat X in 2005 in Nederland woont en derhalve binnenlands belastingplichtig is. Ten aanzien van de stukken merkt het hof op dat deze niet van belang zijn, omdat het oordeel is gebaseerd op gegevens waarvan niet ter discussie staat dat zij rechtmatig door de inspecteur zijn verkregen. X gaat in cassatie.
De Hoge Raad oordeelt dat het hof ten onrechte voorbij is gegaan aan het verzoek van X tot overlegging van het strafdossier. Volgens de Hoge Raad moet namelijk worden tegemoetgekomen aan een verzoek tot overlegging van een bepaald op de zaak betrekking hebbend stuk als voldoende gemotiveerd wordt gesteld dat het stuk van enig belang kan zijn (geweest) voor de besluitvorming in een zaak. Verder wijst de Hoge Raad er nog op dat daarbij niet van belang is dat de rechter op basis van ander bewijsmateriaal een oordeel ten nadele van een belastingplichtige heeft geveld over het geschilpunt. Het oordeel zou namelijk anders kunnen uitvallen na kennisneming van het bewijsmiddel. De Hoge Raad verwijst de zaak naar Hof 's-Hertogenbosch.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 8.42
Algemene wet inzake rijksbelastingen 4