X procedeert vergeefs tot en met de Hoge Raad (8 juni 2018, 18/00640, V-N Vandaag 2018/2295) over de belastbaarheid van zijn ontslaguitkering. Vanwege het tussentijds genoten uitstel van betaling wordt later bij een maandelijkse verrekening € 18 invorderingsrente in rekening gebracht. Volgens X is dit te hoog. De ontvanger kan de betreffende beschikking niet als processtuk overleggen. Volgens Rechtbank Noord-Nederland is door het ontbreken van de beschikking niet controleerbaar of en in hoeverre de wettelijke bepalingen juist zijn toegepast. Het ultieme gevolg is dat zowel de uitspraak op bezwaar als de beschikking worden vernietigd en dat X de rente terug krijgt. De ontvanger gaat in hoger beroep.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de ontvanger, met het overleggen van gegevens uit zijn interne administratie en de erkenning door X op de zitting dat hij een daartoe strekkende brief heeft ontvangen, aannemelijk maakt dat het besluit om € 18 invorderingsrente in rekening te brengen correct bekend is gemaakt. Het maakt niet uit dat de ontvanger niet meer beschikt over een kopie van de beschikking. De invorderingsrente wordt bij iedere betaling (c.q. verrekening) afzonderlijk berekend en wordt gesplitst in een deel aflossing en een deel rente. Van de betaling van € 167 is terecht € 18 als rente aangemerkt. X stelt vergeefs dat de hele voorafgaande procedure ruim zeven jaren heeft geduurd, terwijl deze in drie weken afgedaan had kunnen worden. Het beroep van de ontvanger is gegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet bestuursrecht 8:42

Invorderingswet 1990 30

Invorderingswet 1990 28