Belanghebbende, X, is werkzaam als IT-manager bij een vennootschap van het A-concern. In 2005 krijgt X, bij een overname, de mogelijkheid om te participeren in het A-concern. In 2011 wordt het A-concern weer overgenomen en kan X zijn participatie te gelde maken. In zijn IB-aangifte geeft X circa € 1,5 aan ROW aan. Nadat de inspecteur een voorlopige aanslag heeft opgelegd, dient X een herziene IB-aangifte in, waarin hij geen ROW aangeeft. De inspecteur legt daarop een nadere voorlopige aanslag op, conform de aangifte. Bij de definitieve aanslag corrigeert de inspecteur nog een afgetrokken lijfrentepremie. Nadat hij in 2014 op de hoogte is gekomen van de participatie van X in het A-concern, legt de inspecteur een navorderingsaanslag op aan X. X stelt dat er geen sprake is van een nieuw feit. Rechtbank Den Haag oordeelt dat er weliswaar sprake is van een ambtelijk verzuim, maar dat X te kwader trouw is. De rechtbank handhaaft vervolgens de navorderingsaanslag.
Hof Den Haag oordeelt dat het vereiste nieuwe feit niet aanwezig is, aangezien het feit dat grond opleverde voor het vermoeden dat de aanslag tot een laag bedrag was vastgesteld, redelijkerwijs aan de inspecteur bekend had kunnen zijn. Het hof is het echter eens met de rechtbank dat X te kwader trouw is. Ook bevestigt het hof het oordeel van de rechtbank dat er sprake is van een lucratief belang. Het hof stelt daarbij vast dat X het voordeel heeft genoten als een beloning voor de werkzaamheden die hij heeft verricht. Daarbij acht het hof van belang dat de participatie slechts mogelijk was voor enkele managers, waaronder X. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3.92b
Algemene wet inzake rijksbelastingen 16