De Hoge Raad oordeelt dat de omstandigheid dat de voormalig aandeelhouder geen bezwaar kan maken tegen de aan de LTD opgelegde aanslag, onverlet laat dat hij in een procedure over de aan hem opgelegde vergrijpboete de aanslag als grondslag voor de boete ter discussie kan stellen.

De Hoge Raad oordeelt dat de toestemmingseis van hogerhand is bedoeld als waarborg voor de betrokkenen, met name om tegemoet te komen aan de maatschappelijke onrust die is veroorzaakt door de invoering van de vierde tranche van de Awb, waardoor de kring van degenen aan wie een boete kan worden opgelegd, is uitgebreid.

De Hoge Raad verklaart het principale beroep van de Staatssecretaris van Financiën zonder motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO). De heer X1 claimt in zijn incidentele beroep vergeefs dat het hof zijn werkelijke proceskosten had moet vergoeden.

Het Ministerie van Financiën is een internetconsultatie gestart over de Eindejaarsregeling 2024. Deze regeling bevat voornamelijk technisch onderhoud en enkele inhoudelijke wijzigingen om de wet uitvoerbaar en relevant te houden. De wijzigingen volgen bijvoorbeeld uit de Fiscale verzamelwet 2025, het Belastingplan 2025 en betreffen ook ter codificatie van uitspraken en bestendig maken van uitvoeringspraktijk.

Hof Amsterdam constateert dat X niet is gehoord tijdens de bezwaarprocedure. Om dit te herstellen is een tussenuitspraak gedaan (V-N Vandaag 2024/1108). In de einduitspraak oordeelt het hof dat de WOZ-waarde van de woning met opstalrecht en bodemvervuiling correct is vastgesteld.

De Hoge Raad oordeelt dat toepassing van het nultarief terecht is geweigerd. De Hoge Raad bevestigt het oordeel van het hof dan ook op dat punt. Met betrekking tot de boeten overweegt de Hoge Raad dat de inspecteur de bestuurder bij het geven van de cautie ook had moeten wijzen op het recht op rechtsbijstand.

De Hoge Raad oordeelt dat KA Deka niet in aanmerking komt voor teruggaaf van dividendbelasting. Dit alleen al omdat KA Deka niet heeft ingestemd met het doen van de vervangende betaling.

De Hoge Raad oordeelt dat X niet is aan te merken als een kind van A. Wel is er sprake van discriminatie. Het ligt op de weg van de wetgever om in het rechtstekort te voorzien.

Het Kerst-arrest¹ en de juni-arresten², in combinatie met de nasleep van het besluit om niet-bezwaarmakers geen rechtsherstel te bieden (Kamerstukken II 2022/23, 32140, nr. 137), hebben de fiscale praktijk ertoe gebracht om tegen elke fiscale beschikking met een ‘gevoelde onevenredigheid’ bezwaar te maken. Op (zakelijke) social media regent het dan ook berichten met slogans als ‘bezwaar, bezwaar, bezwaar’.

De Hoge Raad oordeelt dat de klachten van X niet kunnen leiden tot vernietiging van de verwijzingsuitspraak (art. 81 lid 1 Wet RO). Ambtshalve wordt overwogen dat meer dan twee jaren zijn verstreken na het instellen van het cassatieberoep, zodat de redelijke termijn is overschreden.