Belanghebbende, X, laat een gemachtigde bezwaar maken tegen een WOZ-beschikking. Er vindt een hoorzitting plaats bij de gemeente Beverwijk waar behalve het dossier van X nog 163 andere zaken van de gemachtigde worden besproken. De hoorzitting duurt ongeveer drie uur. In 50 zaken, waaronder die van X, besluit de gemeente de WOZ-waarde te verlagen. Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de kostenvergoeding voor rechtsbijstand op de hoorzitting beperkt kan blijven tot € 30 per besproken gegrond bezwaarschrift. Dit omdat op één zitting een relatief groot aantal WOZ-bezwaarschriften is behandeld, waarbij de individuele zaken telkens (uiterst) kort zijn besproken, en de voorbereidende werkzaamheden per zaak gemiddeld niet meer dan 20 minuten in beslag hebben genomen. Volgens het forfait zou de totale vergoeding € 11.750 bedragen, maar de rechtbank acht dit disproportioneel.
Hof Amsterdam (MK III, 23 oktober 2014, 13/00808, V-N Vandaag 2014/2350) sluit zich aan bij de beslissing van Rechtbank Noord-Holland om de proceskostenvergoeding voor het bijwonen van een hoorzitting te matigen. Het hof ziet geen aanleiding om tot een andere beslissing te komen dan de rechtbank. Uitgaande van de feitelijke omstandigheden van het geval, kon de rechtbank tot het oordeel komen dat een zuiver forfaitair bepaalde vergoeding dermate disproportioneel zou zijn dat aanleiding bestond de vergoeding te matigen. Het hoger beroep van X is ongegrond. De Hoge Raad oordeelt dat de middelen of klachten niet tot cassatie kunnen leiden (art. 81 Wet RO).
Wetsartikelen:
Besluit proceskosten bestuursrecht 2 lid 3
Algemene wet bestuursrecht 7:15 lid 2