X is eigenaar van een voormalig klooster dat wordt verbouwd tot woning. X komt met succes in beroep tegen de WOZ-waarde 2017 van het object. In hoger beroep is in geschil de hoogte van de proceskostenvergoeding voor de taxateur van X die een rapport heeft opgemaakt en aanwezig was bij de zitting van de rechtbank. Rechtbank Midden-Nederland kent conform de landelijke richtlijn (zie Stcrt. 2018, 28796) voor proceskostenvergoedingen in WOZ-zaken een vergoeding toe voor het taxatierapport op basis van vier uur vermenigvuldigd met een uurtarief van € 53. Voor de aanwezigheid op zitting rekent de rechtbank met drie uren.

Hof Arnhem-Leeuwarden (V-N 2020/59.1.4) oordeelt dat de landelijke vergoedingsnorm voor deskundigenbijstand voor woningen niet absoluut is. In dit geval is sprake van een complexe onroerende zaak die weliswaar voldoet aan de criteria om voor de OZB als woning aangemerkt te worden, maar die bestaat uit verschillende opstallen waaronder ook niet-woningen als tuinmuren, een kerktoren en een kapel. De vergoedingsnorm voor woningen is gelet op het gelimiteerd aantal te vergoeden uren (vier) bedoeld voor taxaties van enkelvoudige woningen, bestaande uit hooguit enkele opstallen, maar niet voor taxaties van onroerende zaken bestaande uit meerdere onderdelen of waarbij sprake is van minder gebruikelijke waarderingsmethoden. Het hof verhoogt op basis van het normbedrag voor courante niet-woningen de uurvergoeding tot € 68 vermeerderd met btw. De door X bepleite vergoeding (6 uur * € 100 en 24 uur * € 110) is te ruim.

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet bestuursrecht 8:75

Uitvoeringsregeling uitgezonderde objecten Wet waardering onroerende zaken 1

Wet waardering onroerende zaken 17