De Hoge Raad oordeelt dat het hof terecht een bedrag van de oude lening van € 257.500 heeft aangemerkt als eigenwoningschuld van de nieuwe woning. X had namelijk het voornemen dit bedrag aan te wenden ter (gedeeltelijke) financiering van de verbouwingskosten van de nieuwe woning.
Op de eigen woning van X rust een hypotheek van € 725.000. In 2009 verhuist X naar een nieuwe woning, waarvoor hij € 1.355.000 heeft betaald. De totale kosten van de nieuwe woning bedragen, na een verbouwing, € 2.235.000. Voor de nieuwe woning heeft X een lening bij de bank gesloten (€ 1,2 mln) en bij zijn bv (€ 310.000). In geschil is de hypotheekrenteaftrek in 2013. Volgens X bedraagt de eigenwoningschuld namelijk € 1.767.500. De staatssecretaris en X gaan in cassatie. De staatssecretaris is het niet eens met het oordeel van het hof dat de oude lening, na de overgang van de oude woning naar box 3, deels is hergebruikt voor verwerving of verbouwing van de nieuwe woning. Volgens hem volgt de oude lening de oude woning naar box 3.
De Hoge Raad oordeelt dat het hof terecht een bedrag van de oude lening van € 257.500 heeft aangemerkt als eigenwoningschuld van de nieuwe woning. X was namelijk voornemens om, zodra de oude woning zou zijn verkocht, dit bedrag ter (gedeeltelijke) financiering van de verbouwingskosten aan te wenden. Tot die tijd zou X de verbouwingskosten uit eigen middelen voorfinancieren, voor zover zij niet door de nieuw aangegane leningen waren gedekt. Verder had X hiervoor ook voldoende eigen middelen beschikbaar. Het oordeel van het hof dat X dit voornemen op het tijdstip van de fictieve vervreemding (1 januari 2013) heeft verwezenlijkt, getuigt volgens de Hoge Raad niet van een onjuiste rechtsopvatting. De Hoge Raad verwijst hierbij naar de jurisprudentie op dit vlak.
Lees ook het thema Eigenwoningregeling
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3.119a
Wet inkomstenbelasting 2001 3.111