Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt in hoger beroep dat X bv niet aannemelijk maakt dat de waardevermindering meer is dan 72% van de geraamde herstelkosten en dat de inspecteur zich dus terecht beroept op interne compensatie.

Hof ’s-Hertogenbosch overweegt dat X als gevolg van het door hem verstrekte woongenot aan Y geen hoger bedrag aan alimentatie in aftrek kan brengen dan het op het verstrekte woongenot toepasselijke huurwaardeforfait. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op het verlaagde tarief van 2% overdrachtsbelasting voor de tweede woning, omdat niet is voldaan aan de voorwaarden voor gebruik als hoofdverblijf.

Het Kerst-arrest¹ en de juni-arresten², in combinatie met de nasleep van het besluit om niet-bezwaarmakers geen rechtsherstel te bieden (Kamerstukken II 2022/23, 32140, nr. 137), hebben de fiscale praktijk ertoe gebracht om tegen elke fiscale beschikking met een ‘gevoelde onevenredigheid’ bezwaar te maken. Op (zakelijke) social media regent het dan ook berichten met slogans als ‘bezwaar, bezwaar, bezwaar’.

De Hoge Raad oordeelt dat de klachten van X niet kunnen leiden tot vernietiging van de verwijzingsuitspraak (art. 81 lid 1 Wet RO). Ambtshalve wordt overwogen dat meer dan twee jaren zijn verstreken na het instellen van het cassatieberoep, zodat de redelijke termijn is overschreden.