De Hoge Raad oordeelt dat de vrijstelling van grondwaterbelasting van toepassing is die geldt volgens de gewijzigde vergunning. Dat deze met terugwerkende kracht is verleend, is niet van belang. Het ligt niet op de weg van de inspecteur om de geldigheid van de vergunning te beoordelen.
X bv is houder van een warmte/koudeopslaginstallatie (WKO) voor de warmtevoorziening van woningen. X bv onttrekt veel grotere hoeveelheden grondwater dan is toegestaan volgens een vergunning uit 2000. Op grond van deze vergunning geldt namelijk slechts een vrijstelling tot maximaal 36.000 m³. X bv vraagt een nieuwe vergunning aan, die met medewerking van Gedeputeerde Staten (GS) wordt verleend, en die met terugwerkende kracht van 2013 tot en met 2000 alsnog toestaat veel grotere hoeveelheden grondwater te onttrekken (186.000 m³). De inspecteur wil bij de heffing van grondwaterbelasting over de periode 2007-2011 voorbij gaan aan deze verruiming. Hof ’s-Hertogenbosch is het met de inspecteur eens en gaat voorbij aan de nieuwe vergunning met terugwerkende kracht. Het hof doorbreekt daarmee voor de toepassing van de Wbm de formele rechtskracht van de vergunning.
De Hoge Raad oordeelt dat de vrijstelling van grondwaterbelasting van toepassing is die geldt volgens de gewijzigde, met terugwerkende kracht verleende, vergunning. Volgens de Hoge Raad ligt het namelijk niet op de weg van de inspecteur of van de belastingrechter om te beoordelen of de vergunning voldoet aan de eisen van de Grondwaterwet dan wel de Waterwet. Voor toepassing van de vrijstelling is het namelijk voldoende dat GS voor het onttrekken en terugvoeren van water een vergunning hebben verleend. De Hoge Raad verwerpt ook nog de stelling van de inspecteur dat het aanvragen van een met terugwerkende kracht te verruimen vergunning moet worden aangemerkt als wetsontduiking. De naheffingsaanslag wordt vernietigd.
Wetsartikelen:
Wet belastingen op milieugrondslag 10