X maakt gebruik van de inkeerregeling. De inkeerverklaring is op 21 april 2009 door de Belastingdienst ontvangen en op 24 april 2009 naar de inspecteur doorgestuurd. In de inkeerverklaring heeft X verklaard dat hij vanaf het jaar 1988 een Zwitserse bankrekening heeft die nooit in zijn aangiften is opgenomen. Op 13 november 2009 heeft de inspecteur, na twee keer uitstel verleend te hebben voor het aanleveren van de verzochte bescheiden, die informatie ontvangen. Op 18 november 2009 heeft de inspecteur een vaststellingsovereenkomst aan de gemachtigde van X toegezonden. Op 30 november 2009 heeft de inspecteur de door X en zijn gemachtigde ondertekende vaststellingovereenkomst retour ontvangen. Vervolgens is op 30 december 2009 de in geschil zijnde navorderingsaanslag inkomstenbelasting over het jaar 2007 opgelegd. In deze navorderingsaanslag is overeenkomstig de met X gesloten vaststellingsovereenkomst het totaalbedrag van de over de jaren 1997 tot en met 2007 nagevorderde inkomstenbelasting en de over de jaren 1998 tot en met 2000 nagevorderde vermogensbelasting begrepen. De rechtbank verklaart het beroep van X ongegrond. X komt in hoger beroep. Hof Den Haag overweegt in navolging van de rechtbank dat de verlengde navorderingstermijn juist is toegepast en dat de navorderingsaanslag voldoende voortvarend is opgelegd. Onder de gegeven omstandigheden is het tijdsverloop tussen het indienen van de inkeerverklaring en het opleggen van de navorderingsaanslag niet dusdanig lang, dat moet worden geoordeeld dat de inspecteur niet met redelijke voortvarendheid heeft gehandeld. Het hoger beroep is ongegrond.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 16