Belanghebbende, stichting X, verkrijgt op 14 juni 2013 een onroerende zaak met een woonbestemming. De onroerende zaak is in gebruik als hospice. In geschil is het tarief voor de overdrachtsbelasting. Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat een hospice niet is aan te merken als een woning. De rechtbank wijst daarbij op het arrest van de Hoge Raad van 15 november 2013, nr. 11/05566 (V-N 2013/59.23.17). De Hoge Raad merkt in dat arrest op dat bij een hospice, waarin terminale zorg wordt verleend aan personen met een levensverwachting van ten hoogste enkele maanden, geen sprake is van een als wonen aan te merken verblijf van duurzame aard. Dat dit arrest is gewezen voor de toepassing van art. 220e Gemeentewet, acht de rechtbank niet van belang. Het gelijk is aan de inspecteur.
Hof Amsterdam oordeelt dat het begrip ‘woning', voor de toepassing van art. 14 WBR, op zichzelf moet worden beoordeeld. Volgens het hof moet op het moment van de juridische overdracht namelijk worden getoetst of er sprake is van een woning in de zin van art. 14 WBR. Het hof overweegt daarbij dat onroerende zaken die op het moment van de juridische overdracht naar hun aard zijn bestemd voor bewoning kwalificeren als een ‘woning'. Vervolgens stelt het hof vast dat de onroerende zaak in casu de kenmerken van een woning heeft, en dat de gemeente een woonbestemming aan de onroerende zaak heeft gegeven. Niet van belang is volgens het hof of de op het moment van de juridische overdracht in de onroerende zaak verblijvende bewoners aldaar duurzaam verblijven. Het gelijk is aan X.
Lees ook het thema Onroerendezaakrechtspersonen in de overdrachtsbelasting.
Wetsartikelen:
Wet op belastingen van rechtsverkeer 13
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Belastingen van rechtsverkeer
Instantie: Hof Amsterdam
Editie: 12 juli